γόρδιος δεσμός

 

 

 

 

 

 

δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό «στάχτες» τού ποιητή και εικαστικού στράτου φουντούλη στο τεύχος 23, τήν άνοιξη τού 2009

 

 

Τήν επόμενη φορά θα τήν επεδίωκα εγώ : Μού ’χε βάλει μια εργασία για τόν γόρδιο δεσμό η φαρμακομύτα αυτή στο σχολείο μας, (αυτή που βιαζότανε να γεράσει η Ζουβιέ) και για πρώτη φορά διαπίστωνα ότι η βιβλιοθήκη τού Αυδόπουλου, ήταν σε έναν τομέα φοβερά ανεπαρκής : δεν είχαμε εγκυκλοπαίδειες, ούτε μία, απολύτως καμμιά. (Στο δημοτικό είχα μία εγώ παιδική, αλλά αυτός ο καιρός είχε περάσει, δεν μού έκανε τίποτα πια). Βρέθηκα σε μια κατάσταση αλλόκοτη, θα μπορούσα να τής πω Ρώτα με για τόν σταντάλ για τόν ψυμπυσέφσκυ ακόμα και για τήν δίκη τών τόνων ή για τόν ερωταπόκριτο, θ’ απόφευγα βέβαια ν’ αναφέρω αυτήν την παπίσσα από φόβο μην κάνουμε πάλι λάθος τόν τόνο και γίνουμε θέατρο, αλλά τί να σού πω για τόν γόρδιο δεσμό ; Ό,τι ήξερα για όλ’ αυτά ήτανε από τά βιβλία ακριβώς τού σχολείου – και τίποτα ανώτερο. Ο Αυδόπουλος φαινότανε αμήχανος και συντετριμμένος (σχεδόν) (οτιδήποτε σχετικό με τήν βιβλιοθήκη του τόν άγγιζε απόλυτα) ανέβηκε και σε μία σκάλα να ψάξει τά ανώτερα κλιμάκια κοντά στ’ απαγορευμένα τά ράφια (γέλαγα πολύ από μέσα μου όπως τόν έβλεπα εκεί πάνω από κει χαμηλά, αφενός με τήν ρόμπα του που τού σερνότανε και τίς πολύπλοκες φούντες να στραβοπατάει και να πέφτει, και αφετέρου καθώς έκανα και τή σύγκριση από τό πώς σκαρφάλωνα εκεί πάνω χωρίς όμως σκάλα εγώ : αν μέ έβλεπε θα λιποθυμούσε – δεν υπήρχε τίποτα εκεί πάνω, τσάμπα σκαρφάλωνε.) Και όντως κατέβηκε καταπτοημένος και βαρυανασαίνοντας : Μέγας Αλέξανδρος μονολόγησε, μέγας αλέξανδρος λοιπόν δεν υπάρχει, δεν έχουμε μέγα αλέξανδρο φαίνεται, όμως νά ίσως εδώ ; ίσως εδώ λοιπόν σχετικά με τό δίκαιο ; … δεν κάνει αυτό ; … Και μέ κοίταζε σχεδόν ντροπαλά : Αλλά όλα αυτά ήταν αρλούμπες, εγώ ήθελα για τόν γόρδιο δεσμό : Βρήκε λύση ο ίδιος : Για δες μήπως έχει αυτός ο Μελάρας καμμιά εγκυκλοπαίδεια : Ηλίθιος είναι, πρόσθεσε σκεφτικά, αυτός πρέπει να έχει εγκυκλοπαίδειες.

 

Κι έτσι χτύπησα τό κουδούνι δίπλα επισήμως τή φορά αυτή πρώτη εγώ. Μού άνοιξε φυσικά η γυναίκα του : όχι ακριβώς τρομαγμένη, αλλά μάλλον φαινότανε σαν να θέλει να χτυπάει τίς πόρτες πρώτη ή μόνη αυτή: αισθανόμουνα άσχημα και δεν ήξερα και πώς να ζητήσω κάτι για τόν γόρδιο δεσμό, ούτε τί εγκυκλοπαίδεια ακριβώς να ζητήσω, εγκυκλοπαίδεια ειδικευμένη στον μέγα αλέξανδρο ; Η Κατερίνα ήρθε γρήγορα και μέ οδήγησε στο γραφείο – είχε λοιπόν κι ο Μελάρας γραφείο – αλλά ήταν γραφείο επίσημο και συγχρόνως σαν σαλόνι τακτικό, ολοκάθαρο : και με μπιμπελό στα ραφάκια : τό έπιπλο με τά ράφια ήταν ένα έπιπλο συγκεκριμμένο με ράφια από αυτά που πουλάν έτοιμα να πούμε γι’ αυτό τό σκοπό, και μέσα στα ράφια ήταν τά βιβλία χοντρά και δεμένα : μπορούσα να τά μετρήσω στα δάχτυλα χεριού και ποδιού – αλλά εν πάση περιπτώσει υπήρχε βιβλιοθήκη, όσο κι αν νόμιζα ότι μέ κοροϊδεύει σαν θέαμα, και τό κυριότερο, βρήκαμε τήν εγκυκλοπαίδεια που ήθελα. Υπήρξε εξαιρετικά μεγάλη προθυμία στο να μέ εξυπηρετήσουνε, αυτό πρέπει να τό ομολογήσω και να τό πω. Ακόμα και ο Μελάρας μαλάκωσε τό ύφος του όπως μάς κοίταζε θριαμβεύοντας από μακρυά, δεν δέχτηκε να επέμβη καθόλου, τόν είδα μόνο που τριγύρισε άσκοπα για λίγο εκεί παραπέρα, καμαρωτός σα σκεπάρνι. Θέλει για τόν Μέγα Αλέξανδρο κάτι, τού εξήγησε πρώτα η γυναίκα του, κι ύστερα η Κατερίνα, η οποία και μέ πήρε στον λιλιπούτειο εκείνο και επίσημο χώρο με τά μπιμπελό : Πιθανώς σκέφτηκα να διαβάζει εδώ εκείνη για τό σχολείο της και γι’ αυτό έχει γραφείο. Πήρα τόν Μεγαλέξαντρο κι έφυγα. Υποσχέθηκα ότι θα τόν επιστρέψω γρήγορα κι άθικτο. Εννοούνται όλ’ αυτά, ήταν όλοι ευγενέστατοι.

 

Η εργασία μου ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία που υπήρξε. Περίμενα περισσότερα στοιχεία μού είπε η φαρμακομύτα όταν τέλειωσα τήν ανάγνωση. Μού ’ρθε να τής πω Δος μου τή δικιά σου εγκυκλοπαίδεια να δω τί έχει : τί άλλο. Άρχισα να καταλαβαίνω ότι η ιστορία είναι ένα συνονθύλευμα λέξεων όπου δεν μπορείς να πεις με σιγουριά αν αυτό που μετράει περισσότερο είναι τό μήκος τους ή τό πλάτος τους : Εγώ πάντως αντέγραψα όλο τό λήμμα και ουσιαστικά καταλάβαινα ακόμα κι εγώ ότι τό κείμενο ήτανε άδειο : δεν υπάρχει τίποτα στον γόρδιο δεσμό πέρα από τό όνομα. Από κει και πέρα όλα τά υπόλοιπα δεν είναι γεγονότα ούτε ιστορίες, είναι αμπελοφιλοσοφίες διάφορες. Αλλά εγώ είχα επιφορτιστεί να γράψω για τά γεγονότα και τίς ιστορίες τίς περιπέτειες δηλαδή, και όχι τίς επεκτάσεις και τίς απόψεις διάφορων : Αλλά κι αν ακόμα επιφορτιζόμουνα να αναλύσω φιλοσοφικά τό φαινόμενο δεν θα ’λεγα και πάρα πολλά : επρόκειτο για μια κουτοπονηριά, έτσι μού φαινόταν εμένα, ένα από αυτά τά κόλπα, τά ταχυδακτυλουργικά, που από αρχαιοτάτων χρόνων κάνουν οι άντρες όταν τούς στριμώξει κανείς, ή απλώς και μόνο για να κάνουν τούς έξυπνους : επί τής ουσίας τού κόμπου, δεν υπήρξε λύσιμο και αυτό είναι σαφές : αλλά αν υπήρξε λύσιμο τής γενικότερης δύσκολης κατάστασης στην οποία ο κύριος βρέθηκε, τότε αυτή η κατάσταση, δηλαδή τό λύσιμο αυτής τής κατάστασης, πρέπει να πω ότι (ξέρω πολύ καλά και από πρώτο χέρι θαυμάσια) ότι δεν τούς αρέσει καθόλου – εν γένει : Σηκώνεσαι και φεύγεις, τούς ξεφορτώνεσαι μια και καλή και σταματάν τά προβλήματα (αφού πάλεψαν να τά κάνουνε τέλειο κόμπο) κι όμως δεν τού αρέσει κανενός απολύτως κι ούτε κανείς σέ συγχαίρει κι ούτε σού λέει ότι είσαι ο μέγας αλέξαντρος.

από τό ανέκδοτο μυθιστόρημα «βιογραφίες αγνώστων» (απόσπασμα από τό γ΄ κεφάλαιο «κινέζοι»)

 

 

φωτογραφίες : επάνω lilo raymond / κάτω betty press