όσοι μπαίνετε στους κήπους και αγαπάτε τούς κάκτους ξέρω ότι τό ξέρετε : ότι όσοι (μερικοί δηλαδή από όσες) (με ανθρωποκτόνο μυγοκτόνο χρονοβόρο και ακατανόητο πείσμα) γράφουμε (και αλλιώς + αλλού), δεν συρρικνώνουμε τή ζωή μας στο χαρτί (τουλάχιστον) για να ’χουνε να κάνουνε μερικοί καλοί άνθρωποι που μαστίζονται κι από τήν κρίση φτηνά δώρα στα βαφτιστήρια τους (όπως κατά κόρον έχω ακούσει ότι ζητιανεύουν από τηλεοράσεως οι έλληνες εκδότες και πολύ πριν τήν κρίση) ( : βλέπω εξάλλου ότι και εδώ μια παρόμοια αντίληψη θεωρείται λογική, ανώδυνη και ταιριαστή, ακόμα και για διανοούμενους τής βλογόσφαιρας – όχι δεν θα βάλω λινκ) : η τσέπη μας λοιπόν αρκετά υποφέρει (τί να κάνουμε, έχουμε κι εμείς τσέπη – παρανόμως σχεδόν, παραδόξως ασφαλώς) από τήν συρρίκνωση σε έναν εαυτό (μία εαυτή) που δεν πουλάει κατά κανόνα στο ευρύ (πόσο στενό…) κοινό τό οποίο άνετα δικαιούται (αυτό, ναι) και να έχει τσέπη και να θέλει να κάνει φιγούρα διανοούμενου στην αμμουδιά… : ευτυχώς ή δυστυχώς ό,τι κάνω (ας μιλήσω για μένα, αν και είμαι σίγουρη ότι και για κάποιους ακόμα άλλες μιλάω) δεν γίνεται όλο αυτό για να ανακουφίζεται καμία (απολύτως) τσέπη – ούτε και νοιαζόμαστε για τό αν θα ’χετε ή δεν θα ’χετε να διαβάζετε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα μετά τό μπάνιο
μερικές μελαγχολικές προτάσεις (προς σκέψιν ακρόασιν ανάγνωσιν θέασιν) :
καταρχάς υπήρχε ένας συμπαθητικός βιβλιοπώλης που δεν τά έλεγε και άσχημα (ως προς τίς τιμές είχε δίκιο δηλαδή…) (είναι κι από τήν επαρχία…) αλλά τό βίδεο αρνείται να ανέλθη, και δεν μπόρεσα να βρω άλλα στο γιουτούμπ, πολύ πιο διασκεδαστικά εκείνα, με τούς ένδοξους εκδότες τής αθήνας να διαφημίζουν καμαρωτά από τήν τηλεόραση, μαζί με τούς συγγραφείς τους, «τό βιβλίο ως τό φτηνότερο δώρο»
συνεπώς
σημειώσεις
μπορείτε να δείτε περισσότερα για τήν ομάδα nova melancholia εδώ, και μπορείτε επίσης να στρέφεστε περιοδικά αν δεν τό κάνετε ήδη στό φιλοσοφικό περιοδικό telos (που στο τελευταίο του τεύχος επικεντρώνει και τήν προσοχή του (epitelous κάποιος να τό κάνει, έχουμε ζαλιστεί με τήν μεγάλη αγορά τής κίνας που θα μάς «απορροφήσει και τό λάδι») στο δολοφονικό καθεστώς που όλοι λαδώνουν αυτήν τήν περίοδο)
και τελικά, και για όσους μπορούν να«πεταχτούν» (σε οικονομική θέση), ένα ακόμα telos –στη νέα υόρκη
τέλος λοιπόν για σήμερα (και για λίγο καιρό αυτό τό καλοκαίρι – αν και περιοδικά, είμαι σίγουρη, θα ξανάρχομαι) : ένα (παλιό) μουσικό κομματάκι μόνο ακόμα, για όσες και όσους αισθανόμαστε με μυστήριο τρόπο συγγενείς, και εδώ και έξω – και ως μικρή συνέχεια βέβαια προς τήν αποκάτω ανάρτηση – που τήν σκέπασα τόσο γρήγορα μολονότι λογάριαζα να τήν αφήσω πάρα πολύ :
ε… τώρα τι να πω ;
ένας χρόνος μετά από το habemus….
…. το χαρτί περιτυλίγματος έκρυβε ένα ζωντανό προιόν :)) που το έχω πάντα μαζί μου
και σκοπεύω να το απλώσω με φροντίδα, δίπλα σ’ ένα κύμα (του βορρά)
… καλό καλοκαίρι 🙂
να μην πεις τίποτα ε; 😛 είναι δουλειές που μού δίνουν κουράγιο – καθώς δεν μπαίνουν σε συσκευασία «φτηνού δώρου» με τίποτα… (το «ζωντανό προϊόν» με μπέρδεψε λίγο αλλά εσύ άπλωσέ το… όσο για τη χτεσινή σύμπτωση ξηγήθηκα μεϊλικώς 💡 )
άσε μού’χουν λείψει τόσο τα κύματα – και τού βορρά και τού νότου Δέσποινα που χαίρομαι (προς το παρόν ακόμα 😥 ) εκ τού μακρόθεν
btw έκανα στο ποστ update τον σύνδεσμο τής nova melancholia προς myspace όπου υπάρχουν τόσα πολλά βίδεα
Απόψε λοιπόν που είχα χρόνο ήρθα και τα ..είδα όλα! 🙂
Καλά για τον πρόλογο δεν λέω τίποτα. Καταλαβαινόμαστε μερικοί-ες εδώ μέσα.. 😉
Σου αφήνω όμως τα φιλιά μου, τραγούδι αγαπημένο, ευχές για ένα καλοκαίρι όπως εσύ το θες και θα τα πούμε κι ..αλλιώς, όπου κι αν ‘σκορπίσουμε’ για λίγο. Έτσ δεν είναι; Να ‘σαι καλά!
χάρη, φαντάζομαι πόσο ενοχλητικό είναι το στερεότυπο «λίγος ήλιος, λίγο θάλασσα, το αγόρι μου κι ένα βιβλίο να ξεχνιέμαι» για ένα/μια συγγραφέα, με το βιβλίο δηλαδή να αντιμετωπίζεται σαν ένα ακόμη αξεσουάρ (και κατά προτίμηση να είναι και τρέντι θεματολογίας: κάτι για μυστικούς κώδικες, μάγισσες και χαρτορίχτρες κατά προτίμηση) 😉
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος (και βάζω κι εμένα μέσα) βρίσκει την ευκαιρία να διαβάζει υπό πολύ καλύτερες συνθήκες το καλοκαίρι και στις διακοπές. Θέλω να πω, είναι π.χ. πολύ καλύτερο να βγάζεις ένα βιβλίο μέσα σε δυο-τρεις μέρες παρά σε μικρές δόσεις για ένα μήνα ή και παραπάνω.
Αν κατάλαβα καλά, μας λες τώρα δηλαδή «καλό καλοκαίρι»; 😉
Head, καλά κάνεις και μού δίνεις πάσα για να εξηγηθώ (καλύτερα 🙄 ) : δεν συζητάω για το ότι έναν συγγραφέα (θα ΄πρεπε να) τον ενοχλεί να αντιμετωπίζεται η δουλειά του ως φτηνή λύση (για δώρο ή για οτιδήποτε, wtf) – ακόμα κι αν έγραφα «παιδικά βιβλία» θα με ενοχλούσε – και απορώ πώς το επιχείρημα (έχω δει να) το υιοθετούν και οι ίδιες οι – γυναίκες κατά κανόνα, αλλά όχι μόνο – συγγραφείς παιδικών… λίγη αξιοπρέπεια παραπάνω δεν βλάφτει (νομίζω). Αλλά ίσως είμαι εγώ αρειανή, ίσως είμαστε γενικά αρειανοί όσοι γράφουμε για άλλους λόγους απ’ αυτούς που θεωρούνται culturally (!) correct (έχω τσακωθεί με ανθρώπους γι’ αυτό τό «αυτονόητο» κορέκτ, και δεν μπορώ να πω ότι δεν μού στοίχισε μερικές φορές κιόλας): Οι περισσότεροι δλδ άνθρωποι, ακόμα και «υποψιασμενοι», πιστεύουν ότι για να γράψεις ένα βιβλίο, οι εξής φιλοδοξίες καταρχήν επιβάλλονται : να θέλεις να γίνεις γνωστός, να θέλεις να βγάλεις κάνα φράγκο, να θέλεις οπωσδήποτε να γράψουν για σένα οι φυλλάδες, να επιδιώξεις να κανεις παρουσίαση στον ιανό και – το επιστέγασμα τής δόξας – να το θεωρήσεις τιμή σου και να τσακιστείς να τρέξεις μόλις σε καλέσουν για γλάστρα σε κάνα πάνελ στην τιβί
μέχρι εδώ φαντάζομαι συμφωνούμε γιατί σε ξέρω (έστω και λίγο! αλλά αρκετά 😀 )
δεν θα έγραφα γι’ αυτούς, γιατί θαταν γελοίο εκ μέρους μου… Μ’ ενοχλεί λοιπόν (πέρα απ’ τή «φτήνεια» τού δώρου – αν και συμφωνώ με τον βιβλιοπώλη τού βίντεο που λέει ότι τα βιβλία είναι ακριβά στην ελλάδα – αυτό είναι θέμα όμως άλλου ποστ) η συζήτηση για τα «βιβλία για το καλοκαίρι» όπως καλά κατάλαβες – αλλά μόνο και μόνο γιατί έχει γίνει κλισέ και καθωσπρεπισμός που μάς ενέσκηψε μαζί με τον (ξυπόλητο) νεοπλουτισμό μας – κατά τ’ άλλα κι εγώ παίρνω μαζί μου βιβλία στις διακοπές, διαβάζω στην άμμο, και το χαίρομαι. Χαίρομαι και όσους/όσες βλέπω να το κάνουν επίσης, όπως καταλαβαίνεις – αλλά υπό κάποιους όρους : πχ θυμάμαι μια φορά σ’ ένα πολυ κεντρικό βιβλιοπωλείο που συζητούσαν δυο κορίτσια (πωλήτριες ηταν, αλλά πρέπει να’ταν και φοιτήτριες) και η μία ήθελε να πάει να προλάβει να πάρει για τίς διακοπές της μια μετάφραση τού Αριστοτέλη που είχε βγει τότε κι η άλλη τής είπε κάποια στιγμή «Καλά, μην αγχώνεσαι κιόλας, θα προλάβεις, μη νομίζεις ότι θα τρέξουν όλοι ν’ αγοράσουν Αριστοτέλη για την παραλία» ! πολύ χάρηκα πραγματικά, κι ας μη γουστάρω προσωπικά τον Αριστοτέλη, ούτε θέλω να πω πως σέβομαι μόνο όσους θα διαβάσουν από Μέλβιλ και πάνω το καλοκαίρι 😉
αλλά, από κει που δεν διάβαζε καποτε κανείς σ’ αυτή τη χώρα, από τότε που άρχισαν να γράφονται ντόπια άρλεκιν η έννοια τής ανάγνωσης διευρύνθηκε με μια κακοήθη αφέλεια που με ενοχλεί :
εσένα πάντως σού επιτρέπω να διαβάσεις στην αμμουδιά ό,τι θέλεις! 😆 😆
σ’ ευχαριστώ για το τραγούδι επιπλέον 😀
νά, για να δεις πόσο το χάρηκα (το σχόλιό σου) σού χαρίζω κι εγώ ένα μ’ έναν αλλο που αγαπάω :
υγ : (αμ κι εσυ έβαλες τόσα θέματα 🙂 ) και φυσικά εννοείται ότι αυτοί που θα διαβάσουν με τέτοιους όρους τό καλοκαίρι, και για τούς λόγους που είπες, θα διατηρούν μια σχέση με τα βιβλία και τούς υπολοιπους μήνες, άστω κι αν η σχέση θα΄ναι με τις δυσκολίες που είπες – και που τις έχω κι εγώ άλλωστε 😎
υγ 2 : δεν φεύγω κι αύριο, αλλά από χτες έχω πολλή «άλλη» δουλειά κι είπα να πάρω άδεια από προχτές
Ορίστε, μέχρι και εγώ ξέχασα το όνομά μου και έφαγα πόρτα από τους κήπους. Ευτυχώς, το σχόλιο έμεινε στον browser και έτσι μπορώ να το ξανα-αφήσω (και εσύ μπορείς να σβήσεις το προηγούμενο).
Το σχόλιο, λοιπόν, ήταν αυτό:
Ήρθα και εγώ, με μια μικρή καθυστέρηση. Πέρασα και χθες, αλλά μετά έμπλεξα με το τρολ μου στο n/b …ξέρεις εσύ 🙂
Λοιπόν, δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα την εισαγωγή (και με ποιους ακριβώς τα έβαλες). Συμφωνώ, πάντως, με τον head ότι το καλοκαίρι (για καθαρά πρακτικούς λόγους, δηλ. λόγω ελεύθερου χρόνου) έχουμε την ευκαιρία για (περισσότερο) διάβασμα και αυτό δεν σημαίνει ότι βάζουμε στην ίδια μοίρα τα βιβλία με τα βατραχοπέδιλα και το κουβαδάκι.
Προσωπικά, προτιμώ το διάβασμα το χειμώνα, αλλά έτσι όπως έχει γίνει η ζωή (πολλών από εμάς) άντε να βρεις χρόνο. Και τον λίγο που μας μένει, τον τρώει (ή καλύτερα, τον καταβροχθίζει) το διαδίκτυο 🙂
Σχετικά με τις τιμές των βιβλίων, καλό είναι να είναι χαμηλές για να έχουν “πρόσβαση” όσοι το επιθυμούν και όχι όσοι μπορούν. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι πρέπει να πεινάσουν οι συγγραφείς ή ότι υποτιμώ την αξία των βιβλίων. Αντίθετα, πιστεύω ότι το βιβλίο δεν κοστολογείται. Και μόνο που δίνεις χρήματα για να πάρεις ένα βιβλίο, είναι κάπως σαν προσβολή (για το βιβλίο). Δεν γίνεται όμως αλλιώς.
Anyway, ήρθε το καλοκαίρι ε; και εγκαταλείπει ο ένας μετά τον άλλο. Προς το παρόν δεν το έχω καταλάβει (γιατί έμπλεξα φέτος) και ελπίζω να το καταλάβω πριν έρθει ο Σεπτέμβρης 😦
Καλό καλοκαίρι, λοιπόν, αν και κάτι μου λέει ότι θα περνάς κάπου κάπου να ποτίζεις τα φυτά και μπορεί να σε πετυχαίνω 🙂
ΥΓ1. Ελπίζω να δραπετεύσω για λίγες μέρες τον Αύγουστο και να μην σου πω ποιο βιβλίο έχω σκοπό να διαβάσω τότε 🙂
ΥΓ2. και ένα τραγουδάκι με …γραφομηχανή
Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 10 Ιουλίου 2010 @ 4:31 μμ
Μα τι λέει ο τύπος στο video; Η τιμή πάει σύμφωνα με τον όγκο;
Εγώ χωρίς βιβλίο στην παραλία δεν πάω, αλλά δεν το κάνω για να πουλήσω μούρηηηηηηηη!!!
: η εισαγωγή μου είχε τήν έννοια ότι μέ ενοχλούνε εξαιρετικά τα κλισέ.
επιπλέον όταν τα χρησιμοποιούνε διανοούμενοι υποτίθεται (αν και, τί θα πει αυτό ποτέ δεν κατάλαβα, όλοι οι άνθρωποι υποτίθεται ότι μπορούν να σκέφτονται, ας πούμε απλώς ότι οι «διανοούμενοι» πουλάνε τή σκέψη τους και βγάζουν λεφτά απ’ αυτήν, ή ότι αυτοί μπορούν να σκέφτονται πιο θορυβωδώς «προς τα έξω» – αυτό όμως θα έπρεπε να τούς κάνει να’ναι πιο προσεκτικοί και με τα κλισέ) Αν δεν μπορούν να συνεννοηθούν αλλιώς θα μπορούσαν να’χουν ως κλισέ πάντως μια καλύτερη έκφραση, όπως ας πούμε «ποια βιβλία δεν πρόλαβα να διαβάσω τον χειμώνα». Εξάλλου αν θέλουμε να’χουμε μια επαφή ξαφνικά με την τέχνη το καλοκαίρι, γιατί μόνο με τα βιβλία; Γιατί να μην υπάρχει η έκφραση «πόση μουσική θ’ ακούσω, ή τι ζωγραφική ή τι χορό θα δω»; Νομίζω απλώς ότι αυτά είναι διαφημιστικά κόλπα δλδ για τους εκδότες: όπως η γιορτή τού αγ.βαλεντίνου για τους ζαχαροπλάστες, να πουλήσουν κάτι παραπάνω.
(όσο για τις τιμές, μη σέ νοιάζει: το μικρότερο μέρος απ’ την τιμή τού βιβλίου πάει στους συγγραφείς, τη μερίδα τού λέοντος παίρνουν οι εκδότες και οι βιβλιοπώλες).
και φυσικά πάντα μ’ αυτή τή διαφήμιση τού καλοκαιριού θα πουληθούν τα βιβλία που έχουν ήδη διαφημιστεί και τις άλλες εποχές τού χρόνου, εκδοτών που έχουν τα μέσα στους κριτικούς και στις φυλλάδες – (οι «διανοούμενοι» που λέγαμε -) Κάποιοι μικροί εκδότες δλδ που μπορεί να νοιάζονται περισσότερο (υπάρχουν έχω την εντύπωση τέτοιοι) μένουν έξω από το πανηγύρι – και τών γιορτών και τών διακοπών, μην έχεις καμιά αμφιβολία: από πού να τούς μάθει ο κόσμος; στην ελλην.διανόηση εξάλλου κατεξοχήν λειτουργούνε νόμοι μαφίας καρτέλ και ομερτά και λοιπά (δεν είναι ιδιαίτερα γνωστο αυτό, αλλά αυτό ακριβώς σημαίνει και ότι το σύστημα δουλεύει)
όμως για να συνεχίσω να πολυλογώ μια που μού’δωσες την ευκαιρία (συνέχεια τέτοιες ευκαιρίες μού δίνεις πάντως! 😀 ) :
η σχέση τού ανθρώπου με τήν τέχνη δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου να εξαρτάται από αυτά : το σχολείο κάνει τα παιδιά να σιχαίνονται τήν τέχνη, ή να την αγνοούν απλώς, το μόνο που τα σώζει είναι να μάθουν τουλάχιστον να κινούν τά πόδια τους όπως και το μυαλό τους, μόνα τους, να πηγαίνουν στα βιβλιοπωλεία μόνα τους, να βλέπουν εκθέσεις ζωγραφικής μόνα τους. Η σχέση με την τέχνη δεν είναι ούτε μόνο ανάγνωσης, ούτε ενημέρωσης σχετικά με τα ονόματα τής μόδας. Αν κάποιος διαβάσει ένα βιβλίο μόνο, είναι σα να μην έχει διαβάσει κανένα. Αν έχει δει μόνο έναν πίνακα ζωγραφικής, είναι σα να μην ξέρει τίποτα από ζωγραφική. Η τέχνη είναι «μεγάλη κυρά» που έλεγε ο καβάφης, δεν είναι υπηρέτρια : Έτσι και βγει στην πόρτα και σέ φωνάξει, πρέπει να τσακιστείς να τρεξεις προς συνάντησή της – δεν περνάνε εδώ τα «δεν έχω καιρό τώρα, αργότερα βλέπουμε»: βέβαια εκείνος τό’λεγε για τον δημιουργό τού έργου τέχνης, σκόπιμα εγώ το λέω και για τον αναγνώστη ή τον θεατή του, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι ο αναγνώστης ενός βιβλίου (αν είναι αναγνωστης κι όχι ξεφυλλιστής ή αγοραστής) είναι εξίσου δημιουργικός με τόν δημιουργό του. Αν λοιπόν κάποιος έχει μια τέτοια σχέση με την τέχνη, τότε ακόμα κι αν δεν έχει καιρό να διαβάσει όσο θα’θελε, δεν θα καταδεχτεί να χρησιμοποιήσει το κλισεδάκι «τί βιβλίο να παρω μαζί μου στην αμμουδιά για να διαβάσω το καλοκαίρι», αλλά θα πει το πολύ-πολύ «ποιο απ’ τα βιβλία που’χω υπόψη μου να διαβάσω, θα προλάβω να διαβάσω το καλοκαίρι» – είναι 2 πολύ διαφορετικά πράγματα όπως καταλαβαίνεις και (μάλλον ξέρω ότι) μάλλον ξέρεις!
κι εγώ ξέρω επιπλέον ότι εσένα σού’χουν μείνει αμανάτι πολλά!
κι εμένα επίσης (πάντως δεν έφυγα ακόμα «για τα καλά», πολλή δουλειά όμως έχω – φεύγω πάντα άλλωστε μετά τον αύγουστο αν καλά θυμάσαι 😉 )
ωραία η μουσική σου μετά γραφομηχανής – πώς τα καταφέρνεις κι είσαι πάντα «εντός θέματος» και μουσικά, δεν μπορώ να το καταλάβω πάντως…
θα τα λέμε – δλδ θα μού δώσεις κι άλλη αφορμή για πολυλογίες; 😆 Ξεφορτώσου το τρολ όμως 😆 😆
και για να’μαι κι εγώ εντός θέματος (μελλοντικού 😉 ) psi-a, πάρε κι αυτό το τραγουδάκι:
(υπάρχει και σε καλύτερο βίντεο (με πολλές εικόνες) αλλά εκείνα δεν έχουν τον «πρόλογο» που μ’ αρέσει πολύ!):
denizen (βαθιά) έτσι ακριβώς! με τα κυβικά και με το κιλό πάνε τα πράγματα – αλλά κι εγώ επίσης έτσι πάω στην αμμουδιά 😎 (τα’πα λίγο (!) κι απο πάνω)
το βιβλίο στο λινκ το’χω υπόψη μου, αλλά δεν το διάβασα ακόμα (!!) λες να το πάρω μαζί μου να μού φτιάξει το κέφι; 😆 (btw έχεις κάποια ειδικότερη σχέση μαζί του, ή μού φαίνεται;) 😀
Εντάξει, τώρα τα κατάλαβα όλα …και συμφωνώ. Πάντως, είμαι σίγουρος ότι δεν θα προλάβω να διαβάσω σε δύο βδομάδες ό,τι δεν πρόλαβα να διαβάσω το χειμώνα. Όμως υπάρχει και η σύνταξη και παρηγοριέμαι 🙂
Το τρολ δεν μπορώ να το ξεφορτωθώ (καλά το είπες εσύ στο σχόλιο: «mayday…»), άσε που οπλοφορεί και το πιο πιθανό είναι να ξεφορτωθεί αυτό εμένα.
Για τις δικές μου μουσικές (επιλογές) λες, αλλά και εσύ πέτυχες ωραίο τραγούδι (και δεν το ήξερα). Σε ευχαριστώ πολύ 🙂
Γι΄ αυτό θα σου αφήσω άλλο ένα, που (αν και κυκλοφόρησε πριν από 40 χρόνια) μου φαίνεται απίστευτα επίκαιρο
Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 12 Ιουλίου 2010 @ 10:30 μμ
😎 🙂 😀
…και ahead of its time όπως λένε psi-a, αλλά όλοι οι χρόνοι είναι ίδιοι σε μερικά πράγματα τελικά…
σ’ ευχαριστώ τόσο (εγώ δεν το ήξερα αυτό σίγουρα – αλλά να βρω κάτι που δεν ήξερες εσύ… απίστευτο – μήπως με δουλεύετε dear sir? )
(τώρα δεν είμαι σε κατάσταση (!) να βρω κάτι κι εγώ που να αξίζει τόσο, αλλά επιφυλάσσομαι για αύριο…) (όπως και νάρθω να δω τι συμβαίνει κειπέρα με το τρολ επιτέλους …)
υγ : αυτό με τη σύνταξη άργησα να το καταλάβω (δεν σού πάει, δεν σού πάει 😆 ) αλλά το άλλο με την οπλοφορία : wtf νάρθω με τον πλάστη της κουζίνας που δεν έχω μού’ρθε μια όρεξη
👿
υγ 2 : κατσαριδοκτόνο έχεις; κάνει δουλειά καταπρόσωπο σε μερικούς…
ψάχνοντας να βρω κάτι που πραγματικά να εκπλήξει τον psi-a (δεν νομίζω ότι γίνεται psi-a 🙂 ) έπεσα πάνω σε δυο, κατά γ.τ., «rarities» που μού αρέσαν πολύ εμένα 😀
η πρώτη έχει σκηνές από δοκιμές (μ’ αρέσουν αυτές οι σκηνές στο ντοκυμαντέρ που τσακώνουν αυθόρμητα βλέμματα) και αρχίζει και με μια πλακατζίδικη συζήτηση με τον πήτερ σέλερς
το δεύτερο βίντεο όμως αξίζει (για μένα τουλάχιστον που δεν το ήξερα) γιατί αναφέρει και τα κομμάτια που λογοκρίθηκαν απ’ το working class hero
(περί μπητλς πάλι δλδ ο λόγος, όλο τα ίδια και τα ίδια θα μού πείτε…)
😎
thanks για τα “rarities” χάρη, θα ξαναπεράσω να τα απολαύσω με την ησυχία μου (γιατί τώρα πέρασα για λίγο …τρέχοντας)
υγ. καλά, μην νομίζεις ότι τα έχω ακούσει (και δει) όλα 🙂
Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 14 Ιουλίου 2010 @ 5:27 μμ
Αυτή η ανάρτηση μου διέφυγε εντελώς. Την βρήκα χωμένη κάπου στον ρήντερ και μάλλον επιβεβαιώνει τα παραπάνω λεγόμενα/γραφόμενα περί διαβάσματος και ελεύθερου χρόνου.
Λοιπόν, προσωπικά δεν με νοιάζει που και πως και τι διαβάζει ο καθένας, ας είναι στην παραλία ή ας είναι στην τουαλέτα του. Μιλάω κυρίως ως αναγνώστης, αν και τις τυπωμένες μου αρλούμπες τις διαβάζει κόσμος κατά λάθος 🙂 (Μην παρεξηγηθώ, εννοείται ότι η συγγραφή ενός βιβλίου απέχει έτη φωτός από την απλή αρθρογραφία σε περιοδικά και εφημερίδες…)
Πάντως τα βιβλία που με συμμάδεψαν περισσότερο σίγουρα δεν τα διάβασα στο γραφείο μου υπό το φως μιας λάμπας που στωικά μου κρατούσε παρέα στο διάβασμα μου. Κατά πάσα πιθανότητα ήμουν σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς και κρατιόμουν με το ένα χέρι από τη χειρολαβή, ενώ κρατούσα κάποιο βιβλίο με το άλλο. Η εμπειρία όμως ήταν πολύτημη, έστω κι αν έγινε με τις πιο αντίξοες συνθήκες.
Και για τη φτήνια που κατακλύζει τις ελληνικές εκδόσεις την τελευταία 15ετία πάλι δεν με νοιάζει γιατί από τότε που ανακαλύφθηκε η τυπογραφία έχουν εκδοθεί περίπου εκατομμύρια άλλα βιβλία που δεν έχω διαβάσει ακόμα. Άρα πάντα κάτι θα βρίσκεται για διάβασμα, χειμώνα ή καλοκαίρι.
Όμως νομίζω ότι καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι γιατί εσύ ζεις από το γράψιμο (και δεν εννοώ απαραίτητα βιοποριστικά) κι επίσης το δικό μου επάγγελμα έχει εκχυδαϊστεί εκατοντάδες φορές, από την τηλεόραση και όχι μόνο. Το μυστικό είναι να κλείνει κανείς τα αυτιά-εγώ μέσα μου τη δουλειά μου που την αγαπω πολύ την έχω ταξινομήσει σε άλλα κουτάκια, πολύ διαφορετικά από διάφορους εννοιολογικούς προσδιορισμούς που αποδίδει ο πολύς κόσμος κι έτσι κοιμάμαι ήσυχος.
Μετά από όλα αυτά, μπορώ να σου εκμυστηρευτώ ότι ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο σου αυτό το καλοκαίρι; 🙂 🙂
Silent ούτε εγώ διαβάζω ποτέ σε γραφειο υπό το φως της λάμπας (αλλά δεν μπόρεσα να διαβάσω ποτέ και μέσα σε πολύ κόσμο (έχω αυξημένη ακοή και μ΄ενοχλούν οι θόρυβοι – άσε που συνήθως στήνω και αυτί 🙂 γιατί αυτά που λένε οι άνθρωποι μεταξύ τους έχουν πάντα φοβερό ενδιαφέρον!) διαβάζω σε κρεβάτια (ή σε καναπέδες) κατά κανόνα (ή σε αμμουδιές 😆 )
κατόπιν όλων αυτών των εκμυστηρεύσεων μπορώ να σού εκμυστηρευτώ επιπλέον και ότι πρέπει ν’ αλλάξεις (μόνο) την πρόθεση ως προς το «ζεις» : «από» όχι (ευτυχώς και κατ’ επιλογήν), «με» ναι (ευτυχώς και δυστυχώς : ταυτοχρόνως : 😎 )
υγ : η δικιά σου εκμυστήρευση με συγκινεί με ανησυχεί και με ανατριχιάζει 😀
::: ...... :::
l' amore eroico è proprio delle nature superiori, dette insane, non perché non sanno, ma perché soprasanno (ο ηρωικός έρωτας είναι ιδιότητα φύσεων ανώτερων που τούς λεν τρελούς, όχι γιατί δεν ξέρουν, αλλά γιατί παραξέρουν) / giordano bruno
::: ...... :::
there is no absolute up or down, as aristotle taught; no absolute position in space; but the position of a body is relative to that of other bodies – everywhere there is incessant relative change in position throughout the universe, and the observer is always at the centre of things / giordano bruno
::: ...... :::
those who restrain desire do so because theirs is weak enough to be restrained / william blake
::: ...... :::
: έτσι τούς βλέπω εγώ τούς κήπους ( : σημειωματάριο με κάκτους)
::: ...... :::
σημειωματαριο κηπων 
ε… τώρα τι να πω ;
ένας χρόνος μετά από το habemus….
…. το χαρτί περιτυλίγματος έκρυβε ένα ζωντανό προιόν :)) που το έχω πάντα μαζί μου
και σκοπεύω να το απλώσω με φροντίδα, δίπλα σ’ ένα κύμα (του βορρά)
… καλό καλοκαίρι 🙂
Σχόλιο από desapoin3ison4 — 7 Ιουλίου 2010 @ 2:28 μμ
να μην πεις τίποτα ε; 😛 είναι δουλειές που μού δίνουν κουράγιο – καθώς δεν μπαίνουν σε συσκευασία «φτηνού δώρου» με τίποτα… (το «ζωντανό προϊόν» με μπέρδεψε λίγο αλλά εσύ άπλωσέ το… όσο για τη χτεσινή σύμπτωση ξηγήθηκα μεϊλικώς 💡 )
άσε μού’χουν λείψει τόσο τα κύματα – και τού βορρά και τού νότου Δέσποινα που χαίρομαι (προς το παρόν ακόμα 😥 ) εκ τού μακρόθεν
btw έκανα στο ποστ update τον σύνδεσμο τής nova melancholia προς myspace όπου υπάρχουν τόσα πολλά βίδεα
καλό καλοκαίρι το χρειαζόμαστε 😀
Σχόλιο από χαρη — 7 Ιουλίου 2010 @ 7:26 μμ
Απόψε λοιπόν που είχα χρόνο ήρθα και τα ..είδα όλα! 🙂
Καλά για τον πρόλογο δεν λέω τίποτα. Καταλαβαινόμαστε μερικοί-ες εδώ μέσα.. 😉
Σου αφήνω όμως τα φιλιά μου, τραγούδι αγαπημένο, ευχές για ένα καλοκαίρι όπως εσύ το θες και θα τα πούμε κι ..αλλιώς, όπου κι αν ‘σκορπίσουμε’ για λίγο. Έτσ δεν είναι; Να ‘σαι καλά!
Σχόλιο από aikaterinitempeli — 7 Ιουλίου 2010 @ 11:24 μμ
τα ξέρω καλά τα σχετικά με τούς χρόνους σου Κατερίνα 🙂 όσο καλά ξέρεις εσύ τα σχετικά με τους προλόγους μου 😀
σ’ ευχαριστώ τόσο, για το τραγούδι
γι’ αυτό έψαξα λίγο να σού αφήσω κι εγώ ένα (καλοκαιρινό) μ’ έναν άλλο αγαπημένο :
Καλό σου καλοκαίρι, να προσέχεις, να προχωρήσει γρήγορα η ιστορία με το βιβλίο σου, κι εμείς θα τα λέμε έτσι κι αλλιώς!
Σχόλιο από χαρη — 8 Ιουλίου 2010 @ 9:30 μμ
χάρη, φαντάζομαι πόσο ενοχλητικό είναι το στερεότυπο «λίγος ήλιος, λίγο θάλασσα, το αγόρι μου κι ένα βιβλίο να ξεχνιέμαι» για ένα/μια συγγραφέα, με το βιβλίο δηλαδή να αντιμετωπίζεται σαν ένα ακόμη αξεσουάρ (και κατά προτίμηση να είναι και τρέντι θεματολογίας: κάτι για μυστικούς κώδικες, μάγισσες και χαρτορίχτρες κατά προτίμηση) 😉
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος (και βάζω κι εμένα μέσα) βρίσκει την ευκαιρία να διαβάζει υπό πολύ καλύτερες συνθήκες το καλοκαίρι και στις διακοπές. Θέλω να πω, είναι π.χ. πολύ καλύτερο να βγάζεις ένα βιβλίο μέσα σε δυο-τρεις μέρες παρά σε μικρές δόσεις για ένα μήνα ή και παραπάνω.
Αν κατάλαβα καλά, μας λες τώρα δηλαδή «καλό καλοκαίρι»; 😉
Να σου ευχηθώ κι εγώ τότε μουσικώς:
Σχόλιο από head charge — 8 Ιουλίου 2010 @ 10:32 μμ
Χμμ, τώρα απέτυχε το δικό μου σχόλιο (πουθενά το τραγουδάκι)… Mάλλον με εκδικείται το μπλογκ σου για τις δικές σου δυσκολίες στον blogger! 😛
Δεύτερη προσπάθεια:
Σχόλιο από head charge — 8 Ιουλίου 2010 @ 10:37 μμ
Head, καλά κάνεις και μού δίνεις πάσα για να εξηγηθώ (καλύτερα 🙄 ) : δεν συζητάω για το ότι έναν συγγραφέα (θα ΄πρεπε να) τον ενοχλεί να αντιμετωπίζεται η δουλειά του ως φτηνή λύση (για δώρο ή για οτιδήποτε, wtf) – ακόμα κι αν έγραφα «παιδικά βιβλία» θα με ενοχλούσε – και απορώ πώς το επιχείρημα (έχω δει να) το υιοθετούν και οι ίδιες οι – γυναίκες κατά κανόνα, αλλά όχι μόνο – συγγραφείς παιδικών… λίγη αξιοπρέπεια παραπάνω δεν βλάφτει (νομίζω). Αλλά ίσως είμαι εγώ αρειανή, ίσως είμαστε γενικά αρειανοί όσοι γράφουμε για άλλους λόγους απ’ αυτούς που θεωρούνται culturally (!) correct (έχω τσακωθεί με ανθρώπους γι’ αυτό τό «αυτονόητο» κορέκτ, και δεν μπορώ να πω ότι δεν μού στοίχισε μερικές φορές κιόλας): Οι περισσότεροι δλδ άνθρωποι, ακόμα και «υποψιασμενοι», πιστεύουν ότι για να γράψεις ένα βιβλίο, οι εξής φιλοδοξίες καταρχήν επιβάλλονται : να θέλεις να γίνεις γνωστός, να θέλεις να βγάλεις κάνα φράγκο, να θέλεις οπωσδήποτε να γράψουν για σένα οι φυλλάδες, να επιδιώξεις να κανεις παρουσίαση στον ιανό και – το επιστέγασμα τής δόξας – να το θεωρήσεις τιμή σου και να τσακιστείς να τρέξεις μόλις σε καλέσουν για γλάστρα σε κάνα πάνελ στην τιβί
μέχρι εδώ φαντάζομαι συμφωνούμε γιατί σε ξέρω (έστω και λίγο! αλλά αρκετά 😀 )
δεν θα έγραφα γι’ αυτούς, γιατί θαταν γελοίο εκ μέρους μου… Μ’ ενοχλεί λοιπόν (πέρα απ’ τή «φτήνεια» τού δώρου – αν και συμφωνώ με τον βιβλιοπώλη τού βίντεο που λέει ότι τα βιβλία είναι ακριβά στην ελλάδα – αυτό είναι θέμα όμως άλλου ποστ) η συζήτηση για τα «βιβλία για το καλοκαίρι» όπως καλά κατάλαβες – αλλά μόνο και μόνο γιατί έχει γίνει κλισέ και καθωσπρεπισμός που μάς ενέσκηψε μαζί με τον (ξυπόλητο) νεοπλουτισμό μας – κατά τ’ άλλα κι εγώ παίρνω μαζί μου βιβλία στις διακοπές, διαβάζω στην άμμο, και το χαίρομαι. Χαίρομαι και όσους/όσες βλέπω να το κάνουν επίσης, όπως καταλαβαίνεις – αλλά υπό κάποιους όρους : πχ θυμάμαι μια φορά σ’ ένα πολυ κεντρικό βιβλιοπωλείο που συζητούσαν δυο κορίτσια (πωλήτριες ηταν, αλλά πρέπει να’ταν και φοιτήτριες) και η μία ήθελε να πάει να προλάβει να πάρει για τίς διακοπές της μια μετάφραση τού Αριστοτέλη που είχε βγει τότε κι η άλλη τής είπε κάποια στιγμή «Καλά, μην αγχώνεσαι κιόλας, θα προλάβεις, μη νομίζεις ότι θα τρέξουν όλοι ν’ αγοράσουν Αριστοτέλη για την παραλία» ! πολύ χάρηκα πραγματικά, κι ας μη γουστάρω προσωπικά τον Αριστοτέλη, ούτε θέλω να πω πως σέβομαι μόνο όσους θα διαβάσουν από Μέλβιλ και πάνω το καλοκαίρι 😉
αλλά, από κει που δεν διάβαζε καποτε κανείς σ’ αυτή τη χώρα, από τότε που άρχισαν να γράφονται ντόπια άρλεκιν η έννοια τής ανάγνωσης διευρύνθηκε με μια κακοήθη αφέλεια που με ενοχλεί :
εσένα πάντως σού επιτρέπω να διαβάσεις στην αμμουδιά ό,τι θέλεις! 😆 😆
σ’ ευχαριστώ για το τραγούδι επιπλέον 😀
νά, για να δεις πόσο το χάρηκα (το σχόλιό σου) σού χαρίζω κι εγώ ένα μ’ έναν αλλο που αγαπάω :
Σχόλιο από χαρη — 8 Ιουλίου 2010 @ 11:54 μμ
υγ : (αμ κι εσυ έβαλες τόσα θέματα 🙂 ) και φυσικά εννοείται ότι αυτοί που θα διαβάσουν με τέτοιους όρους τό καλοκαίρι, και για τούς λόγους που είπες, θα διατηρούν μια σχέση με τα βιβλία και τούς υπολοιπους μήνες, άστω κι αν η σχέση θα΄ναι με τις δυσκολίες που είπες – και που τις έχω κι εγώ άλλωστε 😎
υγ 2 : δεν φεύγω κι αύριο, αλλά από χτες έχω πολλή «άλλη» δουλειά κι είπα να πάρω άδεια από προχτές
θα τα λέμε πάντως
Σχόλιο από χαρη — 9 Ιουλίου 2010 @ 12:03 πμ
Ορίστε, μέχρι και εγώ ξέχασα το όνομά μου και έφαγα πόρτα από τους κήπους. Ευτυχώς, το σχόλιο έμεινε στον browser και έτσι μπορώ να το ξανα-αφήσω (και εσύ μπορείς να σβήσεις το προηγούμενο).
Το σχόλιο, λοιπόν, ήταν αυτό:
Ήρθα και εγώ, με μια μικρή καθυστέρηση. Πέρασα και χθες, αλλά μετά έμπλεξα με το τρολ μου στο n/b …ξέρεις εσύ 🙂
Λοιπόν, δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα την εισαγωγή (και με ποιους ακριβώς τα έβαλες). Συμφωνώ, πάντως, με τον head ότι το καλοκαίρι (για καθαρά πρακτικούς λόγους, δηλ. λόγω ελεύθερου χρόνου) έχουμε την ευκαιρία για (περισσότερο) διάβασμα και αυτό δεν σημαίνει ότι βάζουμε στην ίδια μοίρα τα βιβλία με τα βατραχοπέδιλα και το κουβαδάκι.
Προσωπικά, προτιμώ το διάβασμα το χειμώνα, αλλά έτσι όπως έχει γίνει η ζωή (πολλών από εμάς) άντε να βρεις χρόνο. Και τον λίγο που μας μένει, τον τρώει (ή καλύτερα, τον καταβροχθίζει) το διαδίκτυο 🙂
Σχετικά με τις τιμές των βιβλίων, καλό είναι να είναι χαμηλές για να έχουν “πρόσβαση” όσοι το επιθυμούν και όχι όσοι μπορούν. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι πρέπει να πεινάσουν οι συγγραφείς ή ότι υποτιμώ την αξία των βιβλίων. Αντίθετα, πιστεύω ότι το βιβλίο δεν κοστολογείται. Και μόνο που δίνεις χρήματα για να πάρεις ένα βιβλίο, είναι κάπως σαν προσβολή (για το βιβλίο). Δεν γίνεται όμως αλλιώς.
Anyway, ήρθε το καλοκαίρι ε; και εγκαταλείπει ο ένας μετά τον άλλο. Προς το παρόν δεν το έχω καταλάβει (γιατί έμπλεξα φέτος) και ελπίζω να το καταλάβω πριν έρθει ο Σεπτέμβρης 😦
Καλό καλοκαίρι, λοιπόν, αν και κάτι μου λέει ότι θα περνάς κάπου κάπου να ποτίζεις τα φυτά και μπορεί να σε πετυχαίνω 🙂
ΥΓ1. Ελπίζω να δραπετεύσω για λίγες μέρες τον Αύγουστο και να μην σου πω ποιο βιβλίο έχω σκοπό να διαβάσω τότε 🙂
ΥΓ2. και ένα τραγουδάκι με …γραφομηχανή
Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 10 Ιουλίου 2010 @ 4:31 μμ
Μα τι λέει ο τύπος στο video; Η τιμή πάει σύμφωνα με τον όγκο;
Εγώ χωρίς βιβλίο στην παραλία δεν πάω, αλλά δεν το κάνω για να πουλήσω μούρηηηηηηηη!!!
Denizen on Freud: http://www.biblioasi.gr/product_info.php?products_id=83201&ref=bestprice
Σχόλιο από denizen of the deep — 11 Ιουλίου 2010 @ 11:05 μμ
γεια σου psi-a! 🙂
: η εισαγωγή μου είχε τήν έννοια ότι μέ ενοχλούνε εξαιρετικά τα κλισέ.
επιπλέον όταν τα χρησιμοποιούνε διανοούμενοι υποτίθεται (αν και, τί θα πει αυτό ποτέ δεν κατάλαβα, όλοι οι άνθρωποι υποτίθεται ότι μπορούν να σκέφτονται, ας πούμε απλώς ότι οι «διανοούμενοι» πουλάνε τή σκέψη τους και βγάζουν λεφτά απ’ αυτήν, ή ότι αυτοί μπορούν να σκέφτονται πιο θορυβωδώς «προς τα έξω» – αυτό όμως θα έπρεπε να τούς κάνει να’ναι πιο προσεκτικοί και με τα κλισέ) Αν δεν μπορούν να συνεννοηθούν αλλιώς θα μπορούσαν να’χουν ως κλισέ πάντως μια καλύτερη έκφραση, όπως ας πούμε «ποια βιβλία δεν πρόλαβα να διαβάσω τον χειμώνα». Εξάλλου αν θέλουμε να’χουμε μια επαφή ξαφνικά με την τέχνη το καλοκαίρι, γιατί μόνο με τα βιβλία; Γιατί να μην υπάρχει η έκφραση «πόση μουσική θ’ ακούσω, ή τι ζωγραφική ή τι χορό θα δω»; Νομίζω απλώς ότι αυτά είναι διαφημιστικά κόλπα δλδ για τους εκδότες: όπως η γιορτή τού αγ.βαλεντίνου για τους ζαχαροπλάστες, να πουλήσουν κάτι παραπάνω.
(όσο για τις τιμές, μη σέ νοιάζει: το μικρότερο μέρος απ’ την τιμή τού βιβλίου πάει στους συγγραφείς, τη μερίδα τού λέοντος παίρνουν οι εκδότες και οι βιβλιοπώλες).
και φυσικά πάντα μ’ αυτή τή διαφήμιση τού καλοκαιριού θα πουληθούν τα βιβλία που έχουν ήδη διαφημιστεί και τις άλλες εποχές τού χρόνου, εκδοτών που έχουν τα μέσα στους κριτικούς και στις φυλλάδες – (οι «διανοούμενοι» που λέγαμε -) Κάποιοι μικροί εκδότες δλδ που μπορεί να νοιάζονται περισσότερο (υπάρχουν έχω την εντύπωση τέτοιοι) μένουν έξω από το πανηγύρι – και τών γιορτών και τών διακοπών, μην έχεις καμιά αμφιβολία: από πού να τούς μάθει ο κόσμος; στην ελλην.διανόηση εξάλλου κατεξοχήν λειτουργούνε νόμοι μαφίας καρτέλ και ομερτά και λοιπά (δεν είναι ιδιαίτερα γνωστο αυτό, αλλά αυτό ακριβώς σημαίνει και ότι το σύστημα δουλεύει)
όμως για να συνεχίσω να πολυλογώ μια που μού’δωσες την ευκαιρία (συνέχεια τέτοιες ευκαιρίες μού δίνεις πάντως! 😀 ) :
η σχέση τού ανθρώπου με τήν τέχνη δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου να εξαρτάται από αυτά : το σχολείο κάνει τα παιδιά να σιχαίνονται τήν τέχνη, ή να την αγνοούν απλώς, το μόνο που τα σώζει είναι να μάθουν τουλάχιστον να κινούν τά πόδια τους όπως και το μυαλό τους, μόνα τους, να πηγαίνουν στα βιβλιοπωλεία μόνα τους, να βλέπουν εκθέσεις ζωγραφικής μόνα τους. Η σχέση με την τέχνη δεν είναι ούτε μόνο ανάγνωσης, ούτε ενημέρωσης σχετικά με τα ονόματα τής μόδας. Αν κάποιος διαβάσει ένα βιβλίο μόνο, είναι σα να μην έχει διαβάσει κανένα. Αν έχει δει μόνο έναν πίνακα ζωγραφικής, είναι σα να μην ξέρει τίποτα από ζωγραφική. Η τέχνη είναι «μεγάλη κυρά» που έλεγε ο καβάφης, δεν είναι υπηρέτρια : Έτσι και βγει στην πόρτα και σέ φωνάξει, πρέπει να τσακιστείς να τρεξεις προς συνάντησή της – δεν περνάνε εδώ τα «δεν έχω καιρό τώρα, αργότερα βλέπουμε»: βέβαια εκείνος τό’λεγε για τον δημιουργό τού έργου τέχνης, σκόπιμα εγώ το λέω και για τον αναγνώστη ή τον θεατή του, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι ο αναγνώστης ενός βιβλίου (αν είναι αναγνωστης κι όχι ξεφυλλιστής ή αγοραστής) είναι εξίσου δημιουργικός με τόν δημιουργό του. Αν λοιπόν κάποιος έχει μια τέτοια σχέση με την τέχνη, τότε ακόμα κι αν δεν έχει καιρό να διαβάσει όσο θα’θελε, δεν θα καταδεχτεί να χρησιμοποιήσει το κλισεδάκι «τί βιβλίο να παρω μαζί μου στην αμμουδιά για να διαβάσω το καλοκαίρι», αλλά θα πει το πολύ-πολύ «ποιο απ’ τα βιβλία που’χω υπόψη μου να διαβάσω, θα προλάβω να διαβάσω το καλοκαίρι» – είναι 2 πολύ διαφορετικά πράγματα όπως καταλαβαίνεις και (μάλλον ξέρω ότι) μάλλον ξέρεις!
κι εγώ ξέρω επιπλέον ότι εσένα σού’χουν μείνει αμανάτι πολλά!
κι εμένα επίσης (πάντως δεν έφυγα ακόμα «για τα καλά», πολλή δουλειά όμως έχω – φεύγω πάντα άλλωστε μετά τον αύγουστο αν καλά θυμάσαι 😉 )
ωραία η μουσική σου μετά γραφομηχανής – πώς τα καταφέρνεις κι είσαι πάντα «εντός θέματος» και μουσικά, δεν μπορώ να το καταλάβω πάντως…
θα τα λέμε – δλδ θα μού δώσεις κι άλλη αφορμή για πολυλογίες; 😆 Ξεφορτώσου το τρολ όμως 😆 😆
Σχόλιο από χαρη — 12 Ιουλίου 2010 @ 7:35 μμ
και για να’μαι κι εγώ εντός θέματος (μελλοντικού 😉 ) psi-a, πάρε κι αυτό το τραγουδάκι:
(υπάρχει και σε καλύτερο βίντεο (με πολλές εικόνες) αλλά εκείνα δεν έχουν τον «πρόλογο» που μ’ αρέσει πολύ!):
Σχόλιο από χαρη — 12 Ιουλίου 2010 @ 7:44 μμ
denizen (βαθιά) έτσι ακριβώς! με τα κυβικά και με το κιλό πάνε τα πράγματα – αλλά κι εγώ επίσης έτσι πάω στην αμμουδιά 😎 (τα’πα λίγο (!) κι απο πάνω)
το βιβλίο στο λινκ το’χω υπόψη μου, αλλά δεν το διάβασα ακόμα (!!) λες να το πάρω μαζί μου να μού φτιάξει το κέφι; 😆 (btw έχεις κάποια ειδικότερη σχέση μαζί του, ή μού φαίνεται;) 😀
Σχόλιο από χαρη — 12 Ιουλίου 2010 @ 9:05 μμ
Διάβασέ το και θα καταλάβεις!
Υ. Γ. Μπράβο μνήμη 🙂
Σχόλιο από denizen of the deep — 14 Ιουλίου 2010 @ 9:57 μμ
Εντάξει, τώρα τα κατάλαβα όλα …και συμφωνώ. Πάντως, είμαι σίγουρος ότι δεν θα προλάβω να διαβάσω σε δύο βδομάδες ό,τι δεν πρόλαβα να διαβάσω το χειμώνα. Όμως υπάρχει και η σύνταξη και παρηγοριέμαι 🙂
Το τρολ δεν μπορώ να το ξεφορτωθώ (καλά το είπες εσύ στο σχόλιο: «mayday…»), άσε που οπλοφορεί και το πιο πιθανό είναι να ξεφορτωθεί αυτό εμένα.
Για τις δικές μου μουσικές (επιλογές) λες, αλλά και εσύ πέτυχες ωραίο τραγούδι (και δεν το ήξερα). Σε ευχαριστώ πολύ 🙂
Γι΄ αυτό θα σου αφήσω άλλο ένα, που (αν και κυκλοφόρησε πριν από 40 χρόνια) μου φαίνεται απίστευτα επίκαιρο
Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 12 Ιουλίου 2010 @ 10:30 μμ
😎 🙂 😀
…και ahead of its time όπως λένε psi-a, αλλά όλοι οι χρόνοι είναι ίδιοι σε μερικά πράγματα τελικά…
σ’ ευχαριστώ τόσο (εγώ δεν το ήξερα αυτό σίγουρα – αλλά να βρω κάτι που δεν ήξερες εσύ… απίστευτο – μήπως με δουλεύετε dear sir? )
(τώρα δεν είμαι σε κατάσταση (!) να βρω κάτι κι εγώ που να αξίζει τόσο, αλλά επιφυλάσσομαι για αύριο…) (όπως και νάρθω να δω τι συμβαίνει κειπέρα με το τρολ επιτέλους …)
Σχόλιο από χαρη — 12 Ιουλίου 2010 @ 11:12 μμ
υγ : αυτό με τη σύνταξη άργησα να το καταλάβω (δεν σού πάει, δεν σού πάει 😆 ) αλλά το άλλο με την οπλοφορία : wtf νάρθω με τον πλάστη της κουζίνας που δεν έχω μού’ρθε μια όρεξη
👿
υγ 2 : κατσαριδοκτόνο έχεις; κάνει δουλειά καταπρόσωπο σε μερικούς…
Σχόλιο από χαρη — 12 Ιουλίου 2010 @ 11:16 μμ
ψάχνοντας να βρω κάτι που πραγματικά να εκπλήξει τον psi-a (δεν νομίζω ότι γίνεται psi-a 🙂 ) έπεσα πάνω σε δυο, κατά γ.τ., «rarities» που μού αρέσαν πολύ εμένα 😀
η πρώτη έχει σκηνές από δοκιμές (μ’ αρέσουν αυτές οι σκηνές στο ντοκυμαντέρ που τσακώνουν αυθόρμητα βλέμματα) και αρχίζει και με μια πλακατζίδικη συζήτηση με τον πήτερ σέλερς
το δεύτερο βίντεο όμως αξίζει (για μένα τουλάχιστον που δεν το ήξερα) γιατί αναφέρει και τα κομμάτια που λογοκρίθηκαν απ’ το working class hero
(περί μπητλς πάλι δλδ ο λόγος, όλο τα ίδια και τα ίδια θα μού πείτε…)
😎
Σχόλιο από χαρη — 14 Ιουλίου 2010 @ 12:34 πμ
thanks για τα “rarities” χάρη, θα ξαναπεράσω να τα απολαύσω με την ησυχία μου (γιατί τώρα πέρασα για λίγο …τρέχοντας)
υγ. καλά, μην νομίζεις ότι τα έχω ακούσει (και δει) όλα 🙂
Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 14 Ιουλίου 2010 @ 5:27 μμ
Αυτή η ανάρτηση μου διέφυγε εντελώς. Την βρήκα χωμένη κάπου στον ρήντερ και μάλλον επιβεβαιώνει τα παραπάνω λεγόμενα/γραφόμενα περί διαβάσματος και ελεύθερου χρόνου.
Λοιπόν, προσωπικά δεν με νοιάζει που και πως και τι διαβάζει ο καθένας, ας είναι στην παραλία ή ας είναι στην τουαλέτα του. Μιλάω κυρίως ως αναγνώστης, αν και τις τυπωμένες μου αρλούμπες τις διαβάζει κόσμος κατά λάθος 🙂 (Μην παρεξηγηθώ, εννοείται ότι η συγγραφή ενός βιβλίου απέχει έτη φωτός από την απλή αρθρογραφία σε περιοδικά και εφημερίδες…)
Πάντως τα βιβλία που με συμμάδεψαν περισσότερο σίγουρα δεν τα διάβασα στο γραφείο μου υπό το φως μιας λάμπας που στωικά μου κρατούσε παρέα στο διάβασμα μου. Κατά πάσα πιθανότητα ήμουν σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς και κρατιόμουν με το ένα χέρι από τη χειρολαβή, ενώ κρατούσα κάποιο βιβλίο με το άλλο. Η εμπειρία όμως ήταν πολύτημη, έστω κι αν έγινε με τις πιο αντίξοες συνθήκες.
Και για τη φτήνια που κατακλύζει τις ελληνικές εκδόσεις την τελευταία 15ετία πάλι δεν με νοιάζει γιατί από τότε που ανακαλύφθηκε η τυπογραφία έχουν εκδοθεί περίπου εκατομμύρια άλλα βιβλία που δεν έχω διαβάσει ακόμα. Άρα πάντα κάτι θα βρίσκεται για διάβασμα, χειμώνα ή καλοκαίρι.
Όμως νομίζω ότι καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι γιατί εσύ ζεις από το γράψιμο (και δεν εννοώ απαραίτητα βιοποριστικά) κι επίσης το δικό μου επάγγελμα έχει εκχυδαϊστεί εκατοντάδες φορές, από την τηλεόραση και όχι μόνο. Το μυστικό είναι να κλείνει κανείς τα αυτιά-εγώ μέσα μου τη δουλειά μου που την αγαπω πολύ την έχω ταξινομήσει σε άλλα κουτάκια, πολύ διαφορετικά από διάφορους εννοιολογικούς προσδιορισμούς που αποδίδει ο πολύς κόσμος κι έτσι κοιμάμαι ήσυχος.
Μετά από όλα αυτά, μπορώ να σου εκμυστηρευτώ ότι ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο σου αυτό το καλοκαίρι; 🙂 🙂
Σχόλιο από silentcrossing — 16 Ιουλίου 2010 @ 8:01 πμ
Silent ούτε εγώ διαβάζω ποτέ σε γραφειο υπό το φως της λάμπας (αλλά δεν μπόρεσα να διαβάσω ποτέ και μέσα σε πολύ κόσμο (έχω αυξημένη ακοή και μ΄ενοχλούν οι θόρυβοι – άσε που συνήθως στήνω και αυτί 🙂 γιατί αυτά που λένε οι άνθρωποι μεταξύ τους έχουν πάντα φοβερό ενδιαφέρον!) διαβάζω σε κρεβάτια (ή σε καναπέδες) κατά κανόνα (ή σε αμμουδιές 😆 )
κατόπιν όλων αυτών των εκμυστηρεύσεων μπορώ να σού εκμυστηρευτώ επιπλέον και ότι πρέπει ν’ αλλάξεις (μόνο) την πρόθεση ως προς το «ζεις» : «από» όχι (ευτυχώς και κατ’ επιλογήν), «με» ναι (ευτυχώς και δυστυχώς : ταυτοχρόνως : 😎 )
υγ : η δικιά σου εκμυστήρευση με συγκινεί με ανησυχεί και με ανατριχιάζει 😀
Σχόλιο από χαρη — 16 Ιουλίου 2010 @ 6:28 μμ
Α, για ‘μένα μην ανησυχείς καθόλου, έχω κάνει πολύ διαλογισμό για να μπορώ να απομονώνω τα εξωτερικά ερεθίσματα, κυρίως στα μέσα μεταφοράς 🙂
Άρα τίποτα δεν μπορεί να διασπάσει την προσοχή μου από την ανάγνωση σου!
Αναλυτικότερα το φθινόπωρο, αλλά αυτό το «με ανησυχεί και με ανατριχιάζει…», έλα τώρα, ένας ταπεινός (φανατικός) αναγνώστης είμαι 🙂
Σχόλιο από silentcrossing — 16 Ιουλίου 2010 @ 7:04 μμ
🙂 🙂
σε μερσώ αδερφέ μου!
Σχόλιο από χαρη — 17 Ιουλίου 2010 @ 8:54 πμ