σημειωματαριο κηπων

19 Απριλίου 2010

νύχτες / πολλά τά δεινά

 γιάννης ξενάκης 1967 tommaso campanella 1607

με τήν εγκαθίδρυση τής δικτατορίας στην ελλάδα ο γιάννης ξενάκης γράφει και (7 απριλίου τού 1968, σε κάτι λιγότερο από έναν χρόνο) παρουσιάζει στο παρίσι τίς «νύχτες» (nuits) – ενώ στις 26 οκτωβρίου τού ίδιου χρόνου (σ’ ένα ολοήμερο φεστιβάλ αφιερωμένο στο έργο του) ξαναπαίζει στο μουσείο μοντέρνας τέχνης τού παρισιού τίς νύχτες μαζί με τό  «πολλά τά δεινά» που είχε γράψει τό ’62 πάνω σε στίχους τού σοφοκλή από ένα χορικό τής «αντιγόνης»

όταν ήρθε στην ελλάδα τόν νοέμβριο τού 1974 μίλησε γι’ αυτές τίς νύχτες, και έβαλε σε μαγνητοταινία ν’ ακουστούν και τά δύο έργα εξηγώντας ότι δεν είχε μπορέσει να φανταστεί τά λόγια τού σοφοκλή να λέγονται παρά μόνο από παιδιά. Παιδί ήταν κι ο ίδιος άλλωστε όταν σε κείνη τή μάχη στα χαρακώματα τής πατησίων στη διάρκεια τού εμφύλιου έχασε από μια αγγλική οβίδα τό ένα του μάτι και τό μισό του πρόσωπο καθώς και μια αγαπημένη φίλη, τή Μάχη, που σκοτώθηκε (μαζί με άλλους συμφοιτητές του στην ίδια μάχη) και από τά ίδια συμμαχικά όπλα λίγο πιο πίσω – : ξέρουμε ότι στην εξορία ονόμασε τήν κόρη του επίσης Μάχη : και ξέρουμε επίσης ότι φυλακίστηκε αρχικά στην ελλάδα και μετά καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά είχε προλάβει να τό σκάσει με τή βοήθεια τού πατέρα του : σκόπευε να χρησιμοποιήσει τό παρίσι σαν ενδιάμεσο σταθμό για να καταλήξει στην αμερική αλλά τελικά έμεινε στο παρίσι : δεν δέχτηκε ποτέ να κάνει πλαστική εγχείρηση στο πρόσωπο για να καλύψει τήν πληγή από τόν ελληνικό εμφύλιο και τό ένα του μάτι ήταν απλώς γυάλινο.

ήρθε στην ελλάδα αμέσως μετά τίς πρώτες εκλογές, τότε που έγινε ένας ειδικός νόμος για ελάχιστους – ένδοξους – πολιτικούς πρόσφυγες, οι άλλοι δεν μπορούσαν να επιστρέψουν ακόμα καθώς σε βάρος τών περισσότερων εκκρεμούσαν και καταδίκες σε θάνατο. Μίλησε στη λυρική σκηνή ένα βράδι, σε μια αίθουσα πήχτρα στον κόσμο όπου έγινε  ένας κυριολεκτικός χαμός. Βγήκε σε μια άδεια σκηνή όπου υπήρχε μόνο ένα χαμηλό γραφειάκι και ένας μαυροπίνακας με μια λευκή οθόνη για προβολές πιο πίσω, βγήκε διστακτικά μ’ ένα πάκο βιβλία στο χέρι, έκατσε, ταχτοποίησε τά βιβλία στο τραπέζι κι άρχισε να μιλάει : για τόν επίκουρο, τήν τύχη, τήν απόκλιση, τά μαθηματικά, τήν αρχιτεκτονική, τίς πιθανότητες τή μουσική, έδειξε σλάϊντς, έπαιξε μαγνητοταινίες, απάντησε σε ερωτήσεις, έγραψε εξισώσεις στον πίνακα και προβλήματα που τού υπαγόρεψαν κάποια παιδιά, παρακολούθησε με αλληλεγγύη τούς προβληματισμούς όσων τόν ρωτούσανε μαθηματικά, εξήγησε τόν λε κορμπυζιέ και τή συνεργασία τους, έπαιξε με τά χέρια τούμπανο στο τραπέζι για να δείξει τίς πιθανότητες τών ρυθμών, ο κόσμος ήταν σκαρφαλωμένος μέχρι και στα κάγκελα τής γαλαρίας, όρθιοι παντού μέχρι επάνω κι έξω απ’ τήν πόρτα, η ατμόσφαιρα έκαιγε

όσοι τόν είδαν επιμένουν επίσης μέχρι σήμερα (με τρυφερότητα) πως κάτω από τό στενό του παντελόνι εκείνη τή μέρα ήτανε καυλωμένος

  

 

1 γιάννης ξενάκης / νύχτες   :   iannis xenakis / nuits

  

 

musique iannis xenakis (new london chamber choir dirigé par james wood) / peintures angela biancofiore / production euromedia, montpellier 2008 / montage matiah eckhard 

 

2 tommaso campanella : η ανάκριση / giovan domenico campanella καλαβρία 5 σεπτεμβρίου 1568 – παρίσι 21 μαΐου 1639

 

η άγρια αυτάρκεια τής εξουσίας σε όλη της τή δόξα οδήγησε τήν ιερά εξέταση σε μεθοδικούς δρόμους σχεδόν σχολαστικής – και σχεδόν αξιοθαύμαστης – ειλικρίνειας – που θα ‘ταν ωφέλιμοι (για τήν διαλεκτική τής ιστορικής γνώσης) αν δεν ήταν στην κυριολεξία πληρωμένοι με ανθρώπινο πόνο, αίμα και ουρλιαχτά / αντιγράφω από κείμενο λατινικό, ευσυνείδητου γραφιά – ιερωμένου – πρακτικογράφου, που μεταφράστηκε στα γαλλικά από γυναίκα (η οποία αν δεν ζούσε στον αιώνα μας θα ‘χε καεί κι αυτή σαν μάγισσα, μάρτυς μου η ιστορία που μάς στοιχειώνει…) / τά «πρακτικά» τής παρακολούθησης τών φυλακισμένων εκτός θαλάμου βασανιστηρίων και εντός κελλιών τά οφείλουμε στην ακόμα πιο θλιβερά μεθοδική προθυμία δύο συγκρατούμενων που παρακολουθούν και καταγράφουν για λογαρισμό τών ιερών δεσμοφυλάκων τίς μυστικές συζητήσεις τών μοναχών φυλακισμένων – τίς νύχτες – από τά δύο διαφορετικά τους κελλιά : δεν θα σάς δώσω τό κείμενο ολόκληρο, στο τέλος σάς παραθέτω τήν πηγή – αντιγράφω μόνο εκείνες τίς λίγες κουβέντες που φωτίζουν συγκινητικά (κατά τή γνώμη μου) τήν όλη δεινή φρίκη : 

1      στο κελί

 

– αδελφέ Τομάζο αδελφέ Τομάζο…

– καλησπέρα καλησπέρα

– πώς τά πας ; κάνε κουράγιο αύριο έχουμε ταχυδρομείο

– Πέτρο κανόνισε ν’ ανοίξουν τήν πόρτα, να κοιμόμαστε μαζί… Χαρά, ε ;

– Απ’ τό στόμα σου και στου θεού τ’ αυτί! Να ‘χα δέκα δουκάτα να δώσω στους φύλακες, και σε σένα δέκα φιλιά τήν ώρα… Έχω σκορπίσει τά σονέτα σου σ’ όλη τή νάπολη, τά ξέρω όλα απ’ έξω, και θέλω να διαβάσω δικά σου κι άλλα…

– θα δώσω στον ταχυδρόμο αντίγραφα…

– πρώτα σε μένα και για τόν αδελφό μου να δώσεις και μετά τά υπόλοιπα στους άλλους

– ξεκουράσου τώρα… καληνύχτα

…………

– έγραψες πολύ σήμερα ;

– ναι, πολύ.

…………

– ακούω κάποιον

– θεός φυλάξοι, μίλα λατινικά, είν’ αγράμματοι, δεν ξέρουν…

– δεν θά ‘ρχονταν χωρίς φως…

– βλέπεις φως Πέτρο ;

– όχι τίποτα…

– εγώ βλέπω φως… άντε για ύπνο.

– άντε για ύπνο. 

2      η ανάκριση

         (18 ιουλίου 1600)

 

– πονάω πάρα πολύ

τού λένε ότι θα τόν βασανίσουν περισσότερο

– όχι άλλο, τί θέλετε από μένα, πέθανα

τόν ρωτούν γιατί δεν απαντάει

– δεν μπορώ… αχ… αχ… μαλάκες, πονάω παντού, κατεβάστε με…

τού ανακοινώνουν ότι θα δοκιμάσουν καινούργιο βασανιστήριο, τήν κρεμάλα

– ναι ναι δοκιμάστε πάει μέ ξεθεώσανε αδελφέ μου

τόν ρωτούν γιατί δεν μιλάει

– δεν αντέχω άλλο… κατουράω

κατουράει. Στη συνέχεια σωπαίνει. Έπειτα λέει :

– τά κάνω πάνω μου

μετά σωπαίνει, τού λένε να μιλήσει

– δεν μπορώ

τού λένε να ζητήσει έλεος από τούς Κυρίους Δικαστές

– αφήστε με να χέσω… πεθαίνω, για τ’ όνομα τού Θεού

…………

τόν ρωτούν πώς λέγεται ο επίτροπος τού Ιεροδικείου που τόν συνέλαβε

– άσε με να κοιμηθώ αδελφέ Θωμά

τόν ρωτούν ποιος είναι ο αδελφός Θωμάς

– εγώ είμαι ο αδελφός Θωμάς

τόν κατεβάζουν, τόν ξαναπάνε φυλακή

         (4 και 5  ιουνίου 1601 παρουσία και δύο επισκόπων)

τού ανακοινώνουν ότι θα τόν μεταχειριστούν βάναυσα αν συνεχίσει να παριστάνει τόν τρελό. Εκείνος απαντά :

– δέκα άσπρα άλογα…

και λέει κι άλλα πολλά ασυνάρτητα. Τόν δένουν στη στρέβλη

– σφιχτά δέστε με, έτσι, μέ τσακίζετε, αχ Θε μου

τού λένε να έρθει στα λογικά του

– δεν σάς έκανα τίποτα, αφήστε με, είμαι άγιος, sanctus sum, miserere, αχ Θε μου, πέθανα, πέθανα, πώς μού σφίγγουν τά χέρια, δεν έκανα τίποτα, ακούστε με

και συνεχίζει να κραυγάζει λέγοντας συνέχεια

– αααχ

και υποφέρει τό βασανιστήριό του λέγοντας

– αχ, ο στρατός που θα μέ βοηθούσε πού είναι, ελάτε, πεθαίνω, βοήθεια, χέζω

τού λένε να μην παριστάνει τόν τρελό

– αφήστε με, μη μέ σκοτώνετε, θα σάς δώσω δεκαπέντε λίρες, δεν έκανα τίποτα

τού λένε να μην κάνει τόν τρελό. Και καθώς τού έδεναν τά πόδια έλεγε

– αχ μέ σκοτώνουν

και καθώς άκουγε τά βούκινα τών καραβιών στο λιμάνι είπε

– σαλπίστε σαλπίστε μέ σκότωσαν

τού είπαν να μην προσποιείται, και αυτός έμεινε σιωπηλός, με τό κεφάλι γερμένο στο στήθος, για μια ώρα. Τότε τού πρότειναν να τόν  κατεβάσουν αν δεχόταν να μιλήσει, αλλά εκείνος είπε μόνο

– όχι, κατουράω

και θέλησε να κατεβεί, και τόν κατέβασαν, και είπε

– θέλω να χέσω

και τόν οδήγησαν στον απόπατο. Και στη συνέχεια ανακρίθηκε πάλι …

…………

τόν διατάζουν ν’ απαντήσει και να μην αποκοιμηθεί. Εκείνος είπε

– να καθίσω… να καθίσω… τό κάθισμα… βούλωσ’ το, σκάσε

τόν ρωτάνε πού γεννήθηκε και πώς λέγεται, κι εκείνος λέει

– βοήθεια

και σωπαίνει. Τού λένε να σταματήσει να κάνει τόν τρελό κι εκείνος σωπαίνει. Και χαμηλώνει τό κεφάλι και λέει

– αλίμονο αλίμονο

και όταν περασε η πρώτη ώρα τής νύχτας τόν ξαναρώτησαν πού γεννήθηκε και πόσων χρονών είναι κι εκείνος είπε

– μη, είμαι αδελφός σας

και σωπαίνει. Και τού λένε να μην κάνει τόν τρελό κι εκείνος λέει

– διψάω

και τού δίνουν να πιει , κι εκείνος ουρλιάζει

…………

και δεν είπε τίποτ’ άλλο όλη τήν υπόλοιπη νύχτα αλλά συνέχισε να υποφέρει με τά κεριά αναμμένα. Και ήρθε τό ξημέρωμα και άνοιξαν τά παράθυρα και έσβησαν τά κεριά. Κι εκείνος εξακολουθούσε να σωπαίνει. Και τού είπαν να μην κάνει τόν τρελό κι εκείνος είπε

– πεθαίνω πεθαίνω

…………

και είπαν οι Κύριοι Δικαστές να διακοπεί τό βασανιστήριο και να τόν βάλουν να καθίσει, και αυτό έγινε, και καθίζοντας είπε πως ήθελε να κατουρήσει και τόν οδήγησαν στο αποχωρητήριο… Και ήρθε η τρίτη ώρα και ήθελαν να τόν ξαναβάλουν στη στρέβλη κι εκείνος είπε

– όχι, περιμένετε αδελφοί μου

και τόν ανέβασαν πάνω στη στρέβλη κι από τότε δεν ξαναμίλησε, κι έμεινε εκεί υποφέροντας ήρεμος και σιωπηλός. Κι έπειτα ζήτησε να τού ανασηκώσουν λίγο τά πόδια του που τόν πονούσανε πάρα πολύ, κι αυτοί τά ανασήκωσαν. Κι έμεινε ήρεμος. Και οι Κύριοι Δικαστές τόν ρώτησαν αν ήθελε να κοιμηθεί κι εκείνος είπε

– ναι

και τού λένε πως αν μιλήσει θα τόν αφήσουν να κοιμηθεί, κι εκείνος δεν λέει τίποτα

…………

και τού επέτρεψαν να κατεβεί  για να φάει και να πιει και να πάει στο μέρος, κι αυτό πήρε μια ώρα, και τόν ξανάβαλαν στη στρέβλη κι εκείνος είπε

– τί θέλετε από μένα ;

και φαινόταν σαν να μην ένιωθε πια πόνο, και δεν έλεγε τίποτα

…………

και τού ανακοίνωσαν πως θα ξανάρχιζαν τό βασανιστήριο, κι εκείνος είπε

– αφήστε με

και τόν ρωτούν γιατί νοιάζεται τόσο πολύ για τό σώμα του, κι εκείνος απαντά

– η ψυχή είναι αθάνατη

κι όλη τήν ώρα επαναλάμβανε

– πεθαίνω πεθαίνω

και διέταξαν να τού ξαναβάλουν τά ρούχα του και να τόν πάνε στο κελί του, και τό βασανιστήριο είχε κρατήσει τριανταέξη ώρες

…………

 

3      στον διάδρομο 

 

και ένας δεσμοφύλακας επιφορτισμένος να παραδώσει τόν κρατούμενο στους δεσμοφύλακες τού κάστρου, τή στιγμή που διέσχιζαν τήν βασιλική αίθουσα τόν άκουσε να λέει

– για τόσο μαλάκα μέ είχανε να μιλήσω ;

:: che si pensavano che io era coglione, che voleva parlare? ::

απόσπασμα από τό κεφάλαιο πρακτικά τής δίκης τού καμπανέλλα 1597–1601 τού βιβλίου τής μαργαρίτας γιουρσενάρ : «χρόνος, αυτός ο μεγάλος τεχνίτης» / le temps, ce grand sculpteur / για τό οποίο έχω γράψει και εδώ / μετάφραση στα γαλλικά τής ίδιας τής γιουρσενάρ από τό λατινικό πρωτότυπο (διασωθέν)  κείμενο τού καλόγερου που κατέγραφε κατά τή διάρκεια τών βασανιστηρίων, και τού καταδότη που παρακολουθούσε τόν καμπανέλα στη φυλακή / «η σμίλη τού χρόνου» εκδόσεις χατζηνικολή – μετάφραση νίκου δομαζάκη /

      

ο τζιοβάνι ντομένικο καμπανέλλα (που από τή στιγμή που έγινε καλόγερος και μετά πήρε τό όνομα θωμάς) είναι ιταλός ποιητής, φιλόσοφος και αστρολόγος τής αναγέννησης, με καταγωγή από τήν καλαβρία τής νότιας ιταλίας / πιάστηκε φυλακίστηκε και βασανίστηκε ως αιρετικός (για τό συγγραφικό του έργο και τήν ποιητική του σκέψη) και πέρασε 5 φορές από δίκη : τήν τελευταία φορά έμεινε στη φυλακή 27 χρόνια και τότε έγραψε τά σημαντικότερα βιβλία του / τό πιο διάσημο, τήν «πόλη τού ήλιου» τό έγραφε από τό 1602 ώς τό 1623 – και τόν  «θρίαμβο τού αθεϊσμού» που άρχισε να τόν γράφει τό 1605 τόν τέλειωσε τό 1607 / ο καμπανέλλα κατάφερε να γλιτώσει τελικά τήν πυρά κάνοντας κυρίως τόν τρελό και χωρίς να αποκηρύξει τό έργο του / ενώ ο – εξίσου πεισματάρης και ασυμβίβαστος (άλλος αιρετικός καλόγερος) – σημερινός μας τζορντάνο μπρούνο (από τή νότια ιταλία κι αυτός) οδηγήθηκε, ύστερα από 7 χρόνων φυλακίσεις δίκες και πολύ χειρότερα βασανιστήρια, επειδή δεν δέχτηκε να ανακαλέσει τίποτα, ζωντανός στην πυρά.

για τόν μπρούνο ο καμπανέλλα δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα, καθώς περνούσαν περίπου ταυτόχρονα τά βασανιστήριά τους, για τόν γαλιλαίο όμως που πιάστηκε αργότερα όταν ο καμπανέλλα είχε (με τή μεσολάβηση ενός πάπα που ήταν φίλος του) απελευθερωθεί, προσφέρθηκε να τόν υπερασπιστεί – και έγραψε κι ένα έργο κιόλας, τήν «απολογία για τόν γαλιλαίο» (γράφτηκε τό 1616 και δημοσιεύτηκε τό 1622) : η πλάκα είναι ότι ο γαλιλαίος καθώς ήταν έντρομος και έτοιμος να υποχωρήσει, δεν δέχτηκε καθόλου καλά τήν αυθόρμητη υπεράσπιση τού καμπανέλλα, που φοβήθηκε ότι θα τόν βλάψει γιατί ο καμπανέλλα ήταν αμετανόητος σεσημασμένος… (ξέρουμε ότι ο γαλιλαίος, που ανακρίθηκε 4 φορές (η τελευταία ήταν τό 1633 – οπότε και αποκήρυξε ύστερα από τά βασανιστήρια και τήν απειλή τής πυράς με ένα ταπεινωτικό και υποχρεωτικό κείμενο τίς αρχές του)  γλίτωσε τελικά τό κάψιμο και η ποινή που τού επιβλήθηκε ήταν κατ’ οίκον περιορισμός)

ο giordano bruno (που τό βαφτιστικό του όνομα πριν γίνει καλόγερος ήτανε filippo) είχε γεννηθεί τό 1548 – αλλά γι’ αυτόν τόν εκπληκτικά μοντέρνο φιλόσοφο (που τό πλήρωσε πολύ ακριβά αυτό (ιδιαίτερα) τό εκπληκτικά) έχω τή φιλοδοξία να κάνω ειδική ανάρτηση κάποτε, μολονότι δεν μού είναι και εύκολο… (προς τό παρόν υπάρχει ένα λινκ εδωμέσα που παραπέμπει σε μια βιογραφία του – δεν τήν έχω διαβάσει ολόκληρη, αλλά νομίζω ότι καλή είναι…) (τό βιβλίο (είναι στα αγγλικά) βρίσκεται σε pdf αν κάνετε κλικ στη φωτογραφία κάτω–κάτω, τελευταία στη στήλη δεξιά) / εν πάση περιπτώσει για τά ελάχιστα που μπορεί να ενδιαφέρουν στο παρόν ποστ, ας πω μόνο ότι ο μπρούνο συνελήφθη – ύστερα από προδοσία ενός μαθητή του – στη βενετία τό 1592 (στις 22 μαΐου), και μεταφέρθηκε σε κάτεργο στη ρώμη τό ’93 : οι αλλεπάλληλες δίκες του κρατήσανε 7 χρόνια, και καθώς δεν δέχτηκε να ανακαλέσει τίς καινοφανείς και «αιρετικές» θεωρίες του – κυρίως για «τόν άπειρο αριθμό κόσμων», αφού τού φορτώσανε και ό,τι άλλο μπορούσανε περί ανήθικης ζωής και λοιπά (ήταν τό πιο εύκολο αυτό τότε – αλλά μήπως και σήμερα δεν είναι ; ) τόν οδήγησαν ζωντανό στην πυρά, συμβολικά όπως θέλανε οι παπάδες με τήν είσοδο τού καινούργιου ( 17ου ) αιώνα… / τόν κάψανε στις 17 φεβρουαρίου τού 1600 στην κεντρική πλατεία τής ρώμης τήν campo de’ fiori και η στάχτη του σκορπίστηκε στον τίβερη / περιέργως δεν έχουν σωθεί τά πρακτικά τής δίκης του, όπως σώθηκαν αυτά τού καμπανέλλα που μετέφρασε η γιουρσενάρ : μάλλον όμως φρόντισε η ιερά εξέταση να τά εξαφανίσει γιατί η εκτέλεση τού μπρούνο αποτελούσε σκάνδαλο σε ευρωπαϊκό επίπεδο όπως και να τό κάνουμε – ο μπρούνο ήταν διάσημος φιλόσοφος και είχε μαθητές σε όλη τήν ευρώπη – δεν επρόκειτο για τό κάψιμο ενός οποιουδήποτε ανίσχυρου ανθρωπάκου με μια κατηγορία μαγείας… / άλλωστε ο μπρούνο υπήρξε όπως φαίνεται και όπως μπορούμε και λογικά να υποθέσουμε, εκτός από ασυμβίβαστος και ιδιαίτερα καυστικός στις απαντήσεις του προς τούς ιεροεξεταστές… / σώζεται (από τήν ιδιωτική αλληλογραφία κάποιου gaspar schopp of breslau) ένα επεισόδιο παραδείγματος χάριν από τήν δίκη του, όταν άκουσε τήν καταδίκη : πως σήκωσε δηλαδή απειλητικά τό χέρι του προς τούς δικαστές του και είπε «και ίσως εσείς να φοβάστε περισσότερο τώρα που μού απαγγέλνετε αυτή τήν καταδίκη, απ’ όσο εγώ που τήν ακούω» : «maiori forsan cum timore sententiam in me fertis quam ego accipiam» /  τό 1940 ανακαλύφτηκε μια περίληψη τών πρακτικών τής δίκης του, που μακάρι κάποτε να εκδοθούν.

έτσι λοιπόν η αναγέννηση δεν έχει χάσει τό σφρίγος της μέχρι σήμερα / και τό σημερινό ποστ ας εκληφθεί μόνο ως (μικρό) αφιέρωμα στις μεθόδους κάθε εξουσίας ανά τούς αιώνες σ’ αυτόν τόν πλανήτη / με τήν ευκαιρία τής μεθαυριανής επετείου : και ας αποτελέσει μια μικρή υπόμνηση για τίς διώξεις και τά βασανιστήρια που έχει υποστεί κάθε ασυμβίβαστος και δημιουργικός πολίτης φιλόσοφος ή καλλιτέχνης που διαφώνησε σ’ οποιουσδήποτε καιρούς μ’ αυτόν τόν πολιτισμό

αφιερώνεται επίσης στην, εν ζωή πάνω απ’ όλα, μνήμη όλων εκείνων, γυναικών και αντρών, που καθώς τίς σέρναν αιμόφυρτες οι βασανιστές τους έξω από τό καμαράκι στην  «ταράτσα» τής μπουμπουλίνας μονολόγησαν κάποια στιγμή από μέσα τους, σαν τόν ιταλό εκείνο καλόγερο : για μαλάκα μέ είχανε να μιλήσω ; …

 3 σαν σήμερα μεθαύριο ή χτες

 

 

4 πολλά τά δεινά : σοφοκλής / ξενάκης / παιδική φωνή φοβερά υπάρχουν διάφορα, αλλά από τόν άνθρωπο δεν νομίζω πως υπάρχει τίποτα πιο φοβερό

 

43 Σχόλια

  1. Αχ, αχ…
    Είδα χτες τη ζωή στους βράχους και το σφίξιμο στο στομάχι δε μ’ άφησε ακόμα!

    Σχόλιο από renata — 20 Απριλίου 2010 @ 4:19 μμ

  2. γεια σου Ρενάτα (κι η ταινία πρέπει να’ταν καλή…)

    Σχόλιο από χαρη — 20 Απριλίου 2010 @ 4:44 μμ

  3. Καλημέρα και…καλημέρα!

    Κάθε φορά αναρωτιέμαι τι καινούργιο σκαρώνεις στους κήπους και κάθε φορά είναι και νέα έκπληξη! Μ΄αρέσει πολύ ο Ξενάκης, αν και δισκογραφικώς έχω μόνο τη Μήδεια του. Φυσικά και αγνοούσα όλες αυτές τις πληροφορίες-κυρίως αυτό το «ήταν καυλωμένος μέσα από το στενό του παντελόνι…» πολύ με χαροποίησε (ανέβηκε πολλούς πόντος στην εκτίμηση μου, δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί φαντάζομαι τα μούτρα της νομενκλατούρας από κάτω…)

    Πάντως εγώ στέκω με τρυφερότητα και στον άλλο Ξενάκη, τον φιλόσοφο και τρελό, του «Χίπηδες και Κυνικοί»-μάλλον σ’ αυτόν βρίσκω περισσότερα σημεία αναφοράς.

    Ωραία και τα βίντεοζ, όσα πρόλαβα να δω-θα επιστρέψω σύντομα για τα υπόλοιπα.

    Καλή αντάμωση!

    Σχόλιο από silentcrossing — 22 Απριλίου 2010 @ 9:34 πμ

  4. γεια σου Silent (ξέρεις ότι μού ‘χει τύχει μια αναποδιά αυτές τις μέρες γι’ αυτό και άργησα να σού απαντήσω)

    με την ευκαιρία που μιλάς για τον τζαίησον έψαξα λίγο, οι ημερομηνίες λοιπόν είναι οι εξής :

    ο γιάννης ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός (γεννήθηκε το 1922 και μάς άφησε το 2001)
    δεύτερος ήταν ο ιάσονας ή τζαίησον, ο φιλόσοφος, που γεννήθηκε το 1924 και έφυγε (ως γνωστόν αυτοκτόνησε) το 1977
    ο τρίτος ήταν ο (γιώργος ή ) κοσμάς, ζωγράφος και γλύπτης, που έζησε κι αυτός λιγότερο από τον μεγάλο του αδελφό, αλλά περισσότερο από τον δεύτερο (1925 ώς το 1984)

    (να μάς πάνε όλα καλά) να τα (ξανα)πούμε σύντομα!

    Σχόλιο από χαρη — 22 Απριλίου 2010 @ 9:58 μμ

  5. Για τον Τζαίησον βέβαια κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν ήταν αυτοκτονία, αλλά πολύ αμφιβάλλω. τι τα θες, έτσι γίνεται πάντα, δεν είναι εύκολο να το διαχειριστεί ο πολύς κόσμος.

    Όλα καλά θα μας πάνε Χάρη!

    Σχόλιο από silentcrossing — 23 Απριλίου 2010 @ 12:47 πμ

  6. όλα καλά όπως φαίνεται πια Silent…

    (για το ότι η ιδέα απωθείται, θα’χαμε να πούμε πολλά – ίσως σε άλλο ποστ; )

    Σχόλιο από χαρη — 23 Απριλίου 2010 @ 8:38 μμ

  7. Εμένα δε μου αρέσει ο Ξενάκης (η μουσική του δηλαδή, δεν έχω κάποιο προσωπικό). Είμαι μάλλον πιο πολύ τέκνο της συμβατικής παρά της ριζοσπαστικής μουσικής.

    Πάντως πολύ ψυχεδέλεια το post. Κάνει το Syd Barrett να μοιάζει με παιδικά τραγουδάκια στο Alter 😛

    Σχόλιο από tsironakos — 23 Απριλίου 2010 @ 10:44 μμ

    • 😆
      (για το alter!)

      Σχόλιο από χαρη — 23 Απριλίου 2010 @ 11:25 μμ

  8. Μια στιγμή απερισκεψίας και νεανικού ενθουσιασμού!

    Σχόλιο από tsironakos — 24 Απριλίου 2010 @ 6:57 μμ

  9. χάρη, είχα κάποτε διατυπώσει τη θεωρία ότι ο Ξενάκης είναι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος της μουσικής με ό,τι αυτό συνεπάγεται (βλ. φανατικούς οπαδούς και πολέμιους, διεθνής αναγνώριση, συζητήσεις περί ελιτισμού και δύσληπτης τέχνης κτλ.) – πίστεψέ με δεν το γράφω με προβοκατόρικους σκοπούς!

    Σχόλιο από head charge — 24 Απριλίου 2010 @ 8:39 μμ

  10. @tsironakos :

    για την οποία (απερισκεψία) και τον οποίο (ενθουσιασμό) θα λογοδοτήσεις στον Syd, όχι σε μένα 👿

    (άντε όσο με αφορά, συχωρείσαι απ’ το πολύ διάβασμα 😆 )

    Σχόλιο από χαρη — 24 Απριλίου 2010 @ 11:08 μμ

  11. @Head :

    ορίστε (κι άλλες) ανίερες παρομοιώσεις

    Head θα με κάνεις να γράψω τίποτα για τον Τεο σου, και δεν θέλω 😆 😆

    (υγ : κοίτα και τα μέιλ σου)

    Σχόλιο από χαρη — 24 Απριλίου 2010 @ 11:12 μμ

  12. @head παιδί μου εσύ δεν είσαι προβοκάτορας, εδώ μέσα όμως τριγυρίζει κάποια μύγα που τσιμπάει!
    Πρέπει να συνασπιστούμε απέναντι στη λαίλαπα των αντι-Αγγελοπουλικών και για να κάνω την αρχή, η οικοδεσπότρια μου είπε ότι είσαι ρασταφάριαν και ότι θα τα κόψεις το Νοέμβρη!
    (έτσι για να ξέρεις τι φήμες διασπύρουν όσοι δεν έχουν καλό γούστο!!!)

    χαχαχαχαχα!

    Σχόλιο από silentcrossing — 26 Απριλίου 2010 @ 5:04 μμ

  13. χα χα μην τυχόν και τσιμπήσεις Χεντ, το καλό που σού θέλω 😛 τού ‘στειλα βίδεο με τρυφώ και είναι αντι-τρυφικός φαίνεται 😆

    (να τού στείλω την μπλούζα να μάθει, ή θα τού τα πεις μια και καλή εσύ… και κυριακάτικα; ) (ντου-γου-οου-οπ-ντιπ ντιπ)
    αχαχα

    Σχόλιο από χαρη — 26 Απριλίου 2010 @ 5:57 μμ

  14. Τι λες καλέ που είμαι αντι-τρυφικός εγώ; Τρυφικότατος είμαι-να φανταστείτε ότι έχω και φωτογραφία στον τάφο του στο Παρίσι! Όπου στο συγκεκριμένο νεκροταφείο δεν είχε άλλες διασημότητες, μη λέτε ότι τον βρήκα κατά λάθος…

    Άρα χεντ γνωρίζεις ποιος θέλει το καλό σου και ποιος όχι, ε;
    εεε;;;

    Αλλά τι μπλούζα είναι αυτή; ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!!

    Σχόλιο από silentcrossing — 26 Απριλίου 2010 @ 6:11 μμ

  15. Τρυφικός και Τρυφηλός !!!

    Head να τού πούμε ή να τον αφήσουμε να πέσει ξερός (κυριακάτικα; ) 😆

    (καλά δε μού λες Silent συγχρόνως γράφουμε – εγώ στο δικό σου κι εσύ στο δικό μου ; !!! τώρα μόλις σού άφησα το δέον (βρισίδι) (κοσμίως) (ξέρεις εσύ προς ποιους) που μάς έριξες στα τάρταρα με τις λογοκρισίες και τις αθλιότητες και τούς πουριτανισμούς και τις υποκρισίες και τις πουτανιές αυτής τής καθωσπρέπει κωλοχώρας. Τεσπα, συχωρείσαι διότι υπήρχε λόγος σοβαρός)

    αλλά κι εγώ…ξεσπάθωσα 👿

    Σχόλιο από χαρη — 26 Απριλίου 2010 @ 6:42 μμ

  16. Αμάν, ήτανε που ήτανε ψυχεδελικό το ποστ, ήρθανε και τα σχόλιά μας και το αποτελειώσανε. Ουδέν Τρυφώ υπό τον ήλιο, πάντως βλέπω 😛

    Silent, ο Νοέμβρης του ’10 θα μνημονεύεται για καιρό, σαν το Δεκέμβρη του ’08 ένα πράμα 😉

    Για τα μπλουζάκια, θα το αφήσω να αιωρείται προς το παρόν, αλλά με τη χάρη βρήκαμε ένα πολύ ωραίο βίντεο για τα συνωμοτικά ραντεβού που δίνουν άτομα που δε γνωρίζονται εμφανισιακά μεταξύ τους. Μπορείς να το θεωρήσεις σκηνές από το μέλλον:

    (Αναρωτιέμαι τι μπορεί να κατάλαβε ένας ανυποψίαστος επισκέπτης του μπλογκ!)

    Σχόλιο από head charge — 26 Απριλίου 2010 @ 7:12 μμ

  17. Head εκτιμώ τη διακριτικότητά σου αλλά εγώ, παρόλο που’ναι σοβαρό το ποστ, θα το βάλω να βλέπεται (απευθείας) :

    (στο κάτω-κάτω το γέλιο κάνει καλό από κάθε άποψη και σε κάθε συνθήκη σ’ αυτή τη ζωή!)

    αφιερωμένο εξαιρετικά λοιπόν στις Σκηνές από το Άμεσο Μέλλον!!!

    (εξάλλου οι πελάτες εδωμέσα Χεντ (ελπίζω ότι) προσαρμόζονται τάχιστα (με τούς ελεύθερους συνειρμούς που λέει κι ο πσι-α) παρεμπ. το ουδέν τρυφώ σκίζει 😆 😆 (πρέπει να εντρυφήσουμε στα κόλπα και τις ικανότητές σου περισσότερο τουλάχιστον ως τον νοέμβρη 😦 )

    Σχόλιο από χαρη — 26 Απριλίου 2010 @ 7:35 μμ

    • 👿 👿 👿

      τα κλοπιράιτ τους μέσα
      και να τούς καούν τα βίδεα

      ΔΕΝ το ανεβάζει / κάτι ήξερε ο ρέγκεχεντ…

      Σχόλιο από χαρη — 26 Απριλίου 2010 @ 7:39 μμ

  18. πως κατέληξε έτσι και αυτό το ποστ;

    δεν ξέρω τι μπορεί να κατάλαβε ο ανυποψίαστος επισκέπτης του μπλογκ (η απορία του head charge), αλλά ο υποψιασμένος αναρωτιέται αν η συνάντηση θα γίνει σε χαμάμ 🙂

    παρακαλώ να με ενημερώσετε

    Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 26 Απριλίου 2010 @ 8:46 μμ

  19. Psi-a 😆 με όλα γελάμε αλλά με κείνο κει το ύπουλο «ΚΑΙ αυτό το ποστ» είναι που φτιάχνουμε σηκώτι!!!

    ΠΑΝΤΩΣ ούτε περί TEA ούτε περί TWO πρόκειται, και για το χαμάμ μήπως θέλεις να ξεκινήσει PETITION ???

    (σε ενημέρωσα ; ) 😀

    Σχόλιο από χαρη — 26 Απριλίου 2010 @ 8:56 μμ

  20. ε, όχι και ύπουλο. εξάλλου, πως κατέληξε είπα. αν κατέληγε εκεί από όπου άρχισε, τι νόημα θα είχε;

    ( εντάξει, γιατί θα υπήρχαν και κάποια πρακτικά προβλήματα δηλ. οι μπότες, τα γαντάκια κτλ και να ‘βλεπα με τι θα τα αντικαθιστούσαμε 🙂 )

    Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 26 Απριλίου 2010 @ 9:53 μμ

  21. για το «ΚΑΙ αυτό» λέμε post-scriptumμου 😀 αλλά εντάξει, μη νομίζεις ότι με πείραξε κιόλας!!! εγώ πιο πολύ μ’ αυτό γέλασα – είμαι όμως κι εγώ ύπουλη γιατί παρακολουθώ μ’ ανυπομονησία τούς συνειρμούς μας εδωμέσα πώς διακλαδώνονται και πώς inter-action-ονται κάθε φορά 😳

    τώρα όσο για τα μποτάκια και τα γαντάκια η Κατερίνα ίσως να’χει καμιά ιδέα… ή γκουχ ; 😉

    (Κατερίνα γίνε καλά εσύ και μη σε νοιάζει τίποτα πάντως, ακόμα και χαμαμ θα χτίσουμε στην αθήνα (ένα τούρκικο που υπήρχε κάποτε νομίζω το γκρεμίσαμε ΚΑΙ αυτό 😆 😆 )

    psi-a σοβαρά τώρα, ξέρεις πώς αυτό που λέγεται συνήθως κατά κόρον και ελαφρά τη καρδία (φοβάμαι) (περί τού ότι τα σχόλια είναι η ουσία τού κάθε βλογ) εσύ ξέρεις ότι στους κήπους τουλάχιστον δικαιώνει απόλυτα στη δικιά μου συνείδηση τη χρησιμότητα τού σημειωματάριου – κι αν κάτι χαίρομαι είναι ακριβώς τα πονηρά αυτά συγγραφικά αμίμητα «και» που επιβεβαιώνουν το ρηθέν υπό τού προφήτη ( ποιού; ) πως άλλοι συνήθως σ’ αυτη τη ζωή έχουν το όνομα κι άλλοι έχουν τη χάρη 😀

    Σχόλιο από χαρη — 26 Απριλίου 2010 @ 10:46 μμ

  22. Να ‘μαι κι εγώ! Παιδική χαρά κατάντησε πάλι η ανάρτηση (και να σκεφτείτε ότι είχε και τον απόλυτα δραματικό τίτλο για να μας διώξει μακρυά, αλλά που εμείς…). Εγώ πάντως θα κάνω τσουλίθρα!

    Εντάξει, δεν κατάλαβα το χριστό μου με τα μπλουζάκια και τα χαμάμ και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα γαντάκια της Κατερίνας, αλλά θα προσαρμοστώ. Αν είναι όμως να φτιάξετε μπλουζάκια για όλους, εγώ θέλω μεγάλο νούμερο!

    Α! δεν σας είπα και το άλλο. Μου τηλεφώνησαν τον πρωί από το στρατόπεδο αυτοσυγκέντρωσης να πάω αύριο να πάρω το χαρτί. Και μάλιστα επειδή εγώ το ξενύχτησα πάλι σήμερα δεν θα πάω αύριο αλλά μεθαύριο-ε, πως με βρίσκετε;

    Αυτά να τα ακούνε μερικοί μερικοί άλλοι εδώ γύρω που ετοιμάζονται-το πράμα θέλει να είσαι κουλ και όλα περνάνε…

    Καλά, επειδή όλοι γύρω κοιμούνται θα σταματήσω για την ώρα-αλλά να έχετε υπόψη σας ότι όλα καταγράφονται (σαν το «τζουτζούκος» ένα πράμα και ουαί και διαβάσω πάλι τίποτα περίεργα… 🙂 🙂

    Σχόλιο από silentcrossing — 26 Απριλίου 2010 @ 11:48 μμ

  23. χμμ, δύσκολη η επικοινωνία μέσω των σχολίων κάποιες φορές. το κατάλαβα ότι λέμε για το «και», γι’ αυτό είπα -ή ήθελα να πω, γιατί όπως φάνηκε δεν το είπα- και τι έγινε που κατέληξε και αυτό έτσι; ή (εναλλακτικά) καλώς κατέληξε έτσι και αυτό. ελπίζω να έγινα κατανοητός τώρα 🙂

    το τέλος της τελευταίας παραγράφου (του σχολίου σου), δεν είμαι σίγουρος ότι το κατανόησα. δηλαδή, αυτό το: «άλλοι συνήθως σ’ αυτη τη ζωή έχουν το όνομα κι άλλοι έχουν τη χάρη» δεν κατάλαβα ακριβώς πως το χρησιμοποιείς, χάρη 🙂

    (προς το παρόν) καληνύχτα

    Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 27 Απριλίου 2010 @ 12:05 πμ

  24. δεν ησυχάζει ακόμα όλη η φύσις Silent (αλλά αυτό παραπέμπει σε πολύ (πολύ λέμε) παλιό ελληνικό ντούπι-γούπι σονγκ και συνεπώς δεν σε παρεξηγώ που δεν θα καταλάβεις ΚΑΙ αυτό το σχόλιο… 😆 )

    τσουλίθρα ε; καλά, κάτσε να φτιάξω εγώ πρώτα τόν γύρο και το σκάμμα και τα ξαναλέμε…

    περίεργο πάντως (άλλο) δεν σε βλέπω να διαβάζεις διότι οι (άλλοι) περίεργοι μάλλον αναχώρησαν προς άγνωστη προς το παρόν κατεύθυνση και εγώ ως γνωστόν μόνο περίεργη δεν είμαι (αλήθεια πώς πήγε το μπάρμπεκιου ;;; )

    ( 👿 άκου παιδική χαρά : καλά, ακόμα δεν κατάλαβες πως όλες (αυτές) τις μέρες ξορκίζουμε τα περί στρέβλης τού campanella ; 👿 ) αλλά βέβαια, στα στρατόπεδα αυτοσυγκέντρωσης την σήμερον ημέρα ειμαστε όλοι κουλ – άλλο που σ’ έστειλε κάποιος στο ΕΣΙ (άντε σπίτι σου να δεις τι’ναι αυτό) και δεν το πήρες ακόμα χαμπάρι… 😀

    Σχόλιο από χαρη — 27 Απριλίου 2010 @ 12:10 πμ

  25. ε, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο τον silent-cool (πριν πάω για ύπνο), αλλά τέτοια ώρα που είναι ας του αφήσω καλύτερα ένα τραγούδι

    καληνύχτα σε όλους (και πάλι) 🙂

    Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 27 Απριλίου 2010 @ 12:22 πμ

  26. α, δεν αναχώρησες λοιπόν, και γράφαμε ο ένας πάνω στον άλλον – τώρα σε είδα (psi-a-mou) 🙂

    λοιπόν εντάξει, όσο αφορά εμένα, κι αυτό που είπες, κι αυτό που ήθελες να πεις, με διασκεδάζουν εξίσου : όλη η πλάκα εξάλλου – τελικά – μού φαίνεται τώρα ότι βρίσκεται στο «κατέληξε»… 😉 δε μού λες, πώς σού φαίνεται αλήθεια η «ψυχανάλυση» που έκανα τού παραπάνω στρατοπεδευμένου κουλαριστού περί «στρέβλης» ε; καλή δεν ήτανε ; (σε ρωτάω ως ειδικόν το εξηγώ για να μην παρεξηγηθούμε 😛 )

    και άσε τις υπουλίες ( 😳 )που δεν κατάλαβες στο τέλος τι εννοούσα, κατάλαβες πολύ καλά και δεν την ξαναπατάω!!!

    Σχόλιο από χαρη — 27 Απριλίου 2010 @ 12:24 πμ

  27. τώρα είδα και το τραγούδι αλλά δεν το άκουσα ακόμα, διότι θέλω να πω κάτι ακόμα στον κουλαριστό που το ξέχασα και φοβάμαι μην το ξεχάσω

    και αν δεν το ξέχασα ήδη και τού το πω, μπορεί να βάλω κι εγώ μετά ένα τραγουδάκι που εσείς ως καλά κι εργατικά παιδιά θα κοιμηθείτε και θα τ’ ακούσετε αύριο 🙂

    Σχόλιο από χαρη — 27 Απριλίου 2010 @ 12:27 πμ

  28. α Silent δεν είμαι σίγουρη τώρα ότι θυμάμαι τι (άλλο) θα ήθελα να σού πω, αλλά ένα κέρασμα (απλό ή κοκτέιλ) που θα πάρεις το χαρτί (όποτε αποφασίσεις να πας να το πάρεις τεσπα δλδ) αυτό (θα πρέπει να) ήθελα να στο υπενθυμίσω 🙂 και βέβαια οι υπόλοιποι θα αναφωνήσουμε τα απαραίτητα (Ζήτω η πατρίς ΚΑΙ το ΕΣΙ) εννοείται αυτό…

    α ναι : τα γαντάκια είναι δικά μου, τα μποτάκια είναι τής κατερίνας – και για τα μπλουζάκια θα πρέπει να ρωτήσεις αλλού!!!

    ps έχεις και τραγούδι από τόν psia 😀

    Σχόλιο από χαρη — 27 Απριλίου 2010 @ 12:36 πμ

  29. εντάξει αφού πρωί θα το δείτε έτσι κι αλλιώς – και κολημένη (λίγο) κι από το πάρτυ στου Silent :

    συνεπώς 🙂 one too many mornings εις διπλούν 😀 😀

    Σχόλιο από χαρη — 27 Απριλίου 2010 @ 12:57 πμ

  30. Μου αρέσει που χθες σας αποχαιρέτησα με τη σιγουριά ότι όλοι θα κοιμάστε και ότι τα σχόλια θα τα δείτε το πρωί-αμ δε! (λες και δεν ήξερα κι εγώ με τι βρυκόλακες έχω να κάνω…)

    Τραγουδάκιο δόκατε; Τραγουδάκιο θα λάβετε! (επίκαιρο!)

    Σχόλιο από silentcrossing — 27 Απριλίου 2010 @ 10:25 πμ

  31. υποθέτω πως έβαλες αυτό το ντουέτο αγουροξυπνημένε, προς επίρρωσιν τού (παρα)πάνω ντουέτου… Έχει καλώς, και merci 😛 (με συγκινεί που μετά τα ντου-γου-ντουπι-ντουπι (στο δικό σου), εδώ επιμένεις ελληνικά 😆 ) (με τον σαββόπουλο έχω ένα ψιλοπροβληματάκι εδώ και κάτι χρόνια όπως ευλόγως φαντάζεσαι – το αυτό φαντάζομαι και δι υμάς – )

    και για να επανέλθω στο (πάρα-παρα)πάνω λεχθέν κατά τη βραδινή (ημών) συζήτηση («κατάλαβες πως όλες (αυτές) τις μέρες ξορκίζουμε τα περί στρέβλης τού campanella») μένω με την αγωνία πού αλλού θα οδηγήσουν οι ελεύθεροι συνειρμοί (πάντα σε συνδυασμό με τα ευρηματικά «και» τού psi-a, πλέον…!!!)

    😀

    Σχόλιο από χαρη — 27 Απριλίου 2010 @ 1:12 μμ

  32. νά κι άλλο ντουέτο εδώ με παλιούς αγαπημένους (αφού μπλέξαμε με τα ντουέτα (αφιερωμένο εξαιρετικά σ’ όσους πήραν μέρος σ’ αυτό το ποστ 🙂 ))

    Σχόλιο από χαρη — 27 Απριλίου 2010 @ 2:40 μμ

  33. λίγο καθυστερημένα, χάρη, σου απαντώ ότι έχεις δίκιο στο ότι όλες (αυτές) τις μέρες ξορκίζουμε τα περί στρέβλης ΚΑΙ τού campanella 🙂

    τα σχόλια και σε αυτό το ποστ, σηκώνουν πολλές συζητήσεις (και ερμηνείες), αλλά ποιός έχει το κουράγιο να τα ξαναδιαβάσει και να τα αναλύσει.

    τα γραπτά όμως μένουν, όπως λες …

    αλλά μην έχεις αγωνία για το πού αλλού θα οδηγήσουν οι ελεύθεροι συνειρμοί, γιατί τους μπλοκάρεις και δεν είναι ελεύθεροι 🙂

    Σχόλιο από Post.Scriptum.Inter-Action. — 27 Απριλίου 2010 @ 10:25 μμ

  34. Έχετε κάνει μεγάλη συζήτηση εδώ βλέπω.. 🙂

    Λοιπόν, συμπτωματικά γι’ αυτήν την «Ταράτσα» της Μπουμπουλίνας, διάβαζα κάτι πρόσφατα. Πολλά τα δείνα. Τι εύστοχος τίτλος.

    Στο έργο του Ξενάκη τώρα, δεν έχω σκύψει όσο θα ήθελα, αλλά ξέρω το γιατί, οπότε θα έρθει η στιγμή του.. Είμαι βέβαιη.

    Κι άλλος άντρας κατηγορούμενος για μαγεία. Νομίζω τώρα, θα ρίξω μια ματιά στα υπόλοιπα link σου..

    Καλό σου βράδυ Χάρη. Τα φιλιά μου έχεις.

    Σχόλιο από aikaterinitempeli — 27 Απριλίου 2010 @ 10:47 μμ

  35. psi-a εδώ δεν ήταν ευρηματικό το ΚΑΙ πλέον αλλά η ΘΕΣΗ του!!! (καλά, είμαστε σε γερή στρέβλη όλοι μας αυτήν την εποχή και για να μην παραστρεβλώσει πρέπει να πιούμε τίποτα ΤΑΧΙΣΤΑ)

    αλλά μήπως και στο επόμενο δίκιο δεν έχεις; 😉 : άμα παρασκεπτόμαστε την ελευθερία μας, την μπλοκάρουμε (σαν το ανέκδοτο με τον παπά και τα γενια του, ξέρεις…) 😆

    ενολίγοις, καληνύχτα!
    χχχ

    ps psi-a : ωραίο το τραγουδάκι για τον silent-cool 🙂

    Σχόλιο από χαρη — 27 Απριλίου 2010 @ 11:50 μμ

  36. Κατερίνα μού έλειψες όσο σού έλειψα… 🙂 ξέρεις πόσες φορές μπήκα να σού γράψω για το τελευταίο σου, αλλά θέλει τόσα πολλά που δεν μπορούσα 😦

    Για την «ταράτσα» υποθέτω ότι εννοείς κάποιο που βγήκε πρόσφατα και δεν το έχω διαβάσει, αλλά υποθέτω ότι θα έχει γενικές πληροφορίες. Το συγκλονιστικό βιβλίο γι’ αυτήν την ιστορία είναι αυτό τής Κίττυς Αρσένη (δίνω λινκ, κάποιος τό’δινε κάποτε και για βραβείο! – το’βαλα κι αυτό έτσι, τιμής ένεκεν…) αλλά θέλει γερά νεύρα (σοβαρολογώ) – ίσως κάποτε (μπορέσω να) κάνω κάτι παραπάνω – σχετικά πρόσφατα την γνώρισα την Κίττυ και προσωπικά με αφορμή κάποια ταινία (θα σου πω γι’ αυτό άλλοτε) και χαίρομαι που μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά ότι πρόκειται για έναν καταπληκτικό άνθρωπο…

    για τον Ξενάκη εγώ πρώτη θα σε καταλάβαινα να μην μπορούσες να τον ακούσεις ποτέ – (μη νομίζεις ότι εγώ σπίτι βάζω κάθε μέρα έργα του στο πικάπ…) σέβομαι όμως πολύ τη δουλειά του. Είναι εντελώς ειδική περίπτωση

    είδες τι γίνεται με τις μαγείες; 😉 😦 😀

    πολλά πολλά φιλιά

    Σχόλιο από χαρη — 28 Απριλίου 2010 @ 12:02 πμ

  37. Παιδιά εγώ νομίζω ότι την κάναμε ταράτσα 🙂
    Καλά, δεν είμαι σίγουρος τη σημαίνει αυτό, αλλά και πάλι κάτι μου λέει ότι η σλανγκ ισχύει στην περίπτωση μας…

    Πσι σε αυχαριστώ πολύ για το τραγουδάκιο, δεν κατάλαβα χθες ότι ήταν για ‘μένα. Πολύ μου άρεσε!

    Οικοδεσπότρια το χαρτί θα το πάρω το πρωί, το αποφάσισα. Μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει-βέβαια δεν είναι το οριστικό, πρέπει να ξαναπάω να πάρω το τελικό κατά το Μάιο, αλλά δεν βαριέσαι, θα δω και τα σκυλάκια μου. Αυτό μας κάνει: ένα κέρασμα για το αδειόχαρτο + ακόμα ένα που θα γίνω κακός πολίτης το Μάϊο + ένα πάρτυ να γιορτάσουμε την ελευθερία μας σαν παιδιά κι εμείς, όλα αυτά μας κάνουν πολλά ποτά!

    Ζήτω η πατρίς και τέτοια δεν θέλω, για το ΕΣΙ όμως είμαι μέσα!!

    Κοίτα που έγινα cool sailor ξαφνικά-να το ‘χα αυτό το μπλαζέ από πιο νωρίς θα ήταν πολύ καλύτερη η ζωή μου τόσους μήνες…

    φιλάκια!

    Σχόλιο από silentcrossing — 28 Απριλίου 2010 @ 12:35 πμ

  38. Τι κάνουν τα κενά 4ωρα! ώστε έτσι σκοπεύεις να τα περάσεις; εν-τρυφώ-ντας σε αθώα βλογ ΚΑΙ αθώων ανθρώπων;

    για το χαρτί σού απάντησα ήδη – κι εγώ το ίδιο πίστευα (ότι θα το πάρεις δλδ :D) Τα κεράσματα είναι περισσότερα, ξεχνάς πολλά και διάφορα (επετειακά) συμβάντα στο μεταξύ, και
    δεν φροντίζεις καθόλου και τον εαυτό σου βρε συ Silent : η σελίδα σε πληροφορώ δεν είναι η 25 αλλά η 13 : κα δε μού λες σε παρακαλώ, δεξιά δεν βλέπω καμιά μπύρα! :P) (κατά τ’ άλλα, ΚΑΛΑ (ήμουνα σίγουρη) (μη σού πω ότι ήξερα και ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ θα έβλεπα…!!!) 🙂

    ps : μη νομίζεις ότι θα με παρασύρεις όμως σε ξενύχτι, στα εξήγησα ΟΛΑ 😆

    Σχόλιο από χαρη — 28 Απριλίου 2010 @ 12:53 πμ

  39. […] την Άβυσσο, μου έχουν έτσι μείνει στο μυαλό τα πρακτικά της ανάκρισης του Τομάζο Καμπανέλα· από τον Αδριανό, το πώς η Γιουρσενάρ, σε κάποια […]

    Πίνγκμπακ από Intermezzo « ο δύτης των νιπτήρων — 22 Μαρτίου 2011 @ 3:37 μμ

  40. […] για ένα δοκίμιό της (βλέπε δική μου ανάρτηση εδώ)) : ένα βιβλίο πάντως εξαιρετικά γοητευτικό από αυτήν […]

    Πίνγκμπακ από giordano bruno 411 | Αέναη κίνηση — 18 Φεβρουαρίου 2016 @ 1:38 μμ

  41. Reblogged στις agelikifotinou.

    Σχόλιο από ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΦΩΤΕΙΝΟΥ — 30 Μαΐου 2016 @ 6:24 πμ


RSS feed for comments on this post.

Start a Blog at WordPress.com.

Αρέσει σε %d bloggers: